Υπηρετούν την πατρίδα με τα μωρά στην αγκαλιά...

Εν ενεργεία και απόστρατοι στρατιωτικοί μιλούν Στο ΧΩΝΙ για τα προβλήματά τους και ξεκαθαρίζουν πως η Πολιτεία έχει, πλέον, ρουφήξει και την τελευταία ρανίδα του αίματός τους

«Είμαστε στρατιωτικοί και έχουμε μάθει να υπηρετούμε την πατρίδα. Όμως, εκείνη μας έχει εγκαταλείψει προ πολλού...». Εν ενεργεία στρατιωτικοί, καθώς και... απόστρατοι, περιγράφουν Στο ΧΩΝΙ πώς καλούνται να κάνουν απλήρωτοι υπηρεσία, χωρίς ούτε καν να παίρνουν υπερωρίες για τις παραπάνω ώρες που εργάζονται μηνιαίως. Εξηγούν, πώς πολλοί συνάδελφοι τους έφτασαν στο σημείο να μείνουν χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και πώς τα βγάζουν πέρα. Πολλές περιπτώσεις στρατιωτικών, μάλιστα, συγκλονίζουν ακόμη περισσότερο. Δεν είναι και λίγο να ακούς ότι γυναίκες υπηρετούν την πατρίδα, έχοντας μαζί τους τα παιδιά τους γιατί πολύ απλά δεν έχουν πού να τα αφήσουν.

«ΠΑΡΑΛΙΓΟ ΝΑ ΜΟΥ ΚΟΨΟΥΝ ΤΟ ΡΕΥΜΑ»

Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι στρατιωτικοί είναι εκατοντάδες. Προβλήματα για τα οποία -όπως λένε- είναι ενημερωμένη η πολιτική και φυσική ηγεσία του υπουργείου, αλλά... εθελοτυφλεί. Οι περιπτώσεις, μάλιστα, στελεχών ΕΔ που καλούνται να υπηρετήσουν την πατρίδα τους ακόμη και με κομμένο ρεύμα στην οικία τους, όπως έχει γίνει γνωστό και από επιστολές στρατιωτικών, έχουν συγκλονίσει. Όμως, είναι πραγματικότητα. Κι αυτό επιβεβαιώνει, μιλώντας Στο ΧΩΝΙ, η αντιπρόεδρος της Ανεξάρτητης Ένωσης Απόστρατων Ενόπλων Δυνάμεων, Άννα Βλαχοπούλου. «Παίρνω σήμερα σύνταξη 977 ευρώ και το 2008 αποστρατεύτηκα παίρνοντας μηνιαίως 1.400 ευρώ. Παραλίγο να μου κόψουν το ρεύμα, γιατί από τα 977 ευρώ έδινα για δάνειο 700 ευρώ. Ζούσα με 277 ευρώ και έπρεπε να πληρώσω εφορία. Με έπαιρναν τηλέφωνο και δεν απαντούσα. Σαν κι εμένα είναι πολλοί και πιθανόν είναι πολύ περισσότεροι από εκείνους που φαντάζεστε. Πόσο να ζήσεις με αυτά τα λεφτά, πόσο να φας με αυτά τα λεφτά; Έχουμε φτάσει σε συνθήκες ανωτέρας βίας», λέει χαρακτηριστικά. Και τονίζει: «Έφτασα 50 ετών για να με συντηρεί η μητέρα μου. Και μιλάω επωνύμως, γιατί είναι πολλοί συνάδελφοι μου που υποφέρουν».

Η κυρία Βλαχοπούλου, που υπηρέτησε στο Πολεμικό Ναυτικό, γνωρίζει πολύ καλά τα προβλήματα των Ενόπλων Δυνάμεων. «Ότι δεν μπορεί να περάσει η κυβέρνηση σε άλλες κοινωνικές ομάδες για λόγους που δεν ξέρουμε, τα φορτώνει στο δημόσιο πτυελοδοχείο που λέγεται Ένοπλες Δυνάμεις», ξεσπά. Και αναφέρει μια σειρά προβλημάτων που ζητούν επίλυση: «Ένας στρατιωτικός είναι κάθε δύο χρόνια με τη βαλίτσα στο χέρι, μόνιμη κατοικία δεν έχει πουθενά. Οι γυναίκες τους δεν μπορούν να βρουν δουλειά γιατί πρέπει διαρκώς να μετακομίζουν. Ποιος θα τις προσλάβει; Από την άλλη, τα παιδιά τους κάθε δυο χρόνια αλλάζουν σχολείο, τα έξοδά τους ποιος τα πληρώνει;», λέει χαρακτηριστικά, αναγνωρίζοντας βέβαια και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει όλη η κοινωνία. Όμως, για τους στρατιωτικούς υπάρχει μία βασική διαφορά: «ο στρατιωτικός είναι ο μόνος που δεν μπορεί να φωνάξει, δεν μπορεί να μιλήσει».

Η αντιπρόεδρος της ΑΝΕΑΕΔ αναφέρεται και στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στρατιωτικοί. «Γυναίκες που είναι παντρεμένες με συναδέλφους και έχουν υπηρεσία, πολλές φορές έχουν και τα μωρά τους στην κούνια. Δεν έχουν πού να τα αφήσουν. Υπάρχει συνάδελφος που άφηνε το παιδί της στα πεθερικά της στην επαρχία και πήγαινε κάθε Σαββατοκύριακο να το βλέπει. Το παιδί της το ξαναπήρε όταν είχε μεγαλώσει και μπορούσε να πάει μόνο του σχολείο και να τρώει μόνο του», αναφέρει. Και στέκεται στις απλήρωτες εργατοώρες των στρατιωτικών: «Κάνουμε μία υπηρεσία τη βδομάδα, τέσσερις μέρες το μήνα μένουμε μέσα. Έχει υπολογιστεί ότι στα 25 χρόνια υπηρεσίας, ένας στρατιωτικός έχει υπηρετήσει τουλάχιστον δέκα χρόνια έξτρα και όλα αυτά απλήρωτα. Στατιστικά, η στρατιωτική εργατοώρα είναι ίσως και η πιο φθηνή εργατοώρα στον κόσμο», αναφέρει.

Όταν μιλάς με εν ενεργεία και απόστρατους στρατιωτικούς, ο καθένας έχει μία ιστορία που συγκινεί. Όμως, εκείνοι δεν θέλουν να τους αντιμετωπίζει η Πολιτεία με οίκτο. Διεκδικούν μόνο εκείνα που η Πολιτεία τους οφείλει, όπως λένε...

«ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ»

«Υπηρετώ την πατρίδα εδώ και δεκαοχτώ χρόνια. Είμαι παντρεμένος και έχω δύο παιδιά, 6 και 3 ετών αντίστοιχα. Όμως, εδώ κι ένα χρόνο είμαι μακριά από την οικογένειά μου, που βρίσκεται στη Λάρισα. Η γυναίκα μου δεν μπορούσε να με ακολουθήσει, καθώς θα έχανε τη δουλειά της. Επίσης, η βοήθεια που της προσφέρουν οι γονείς της για το μεγάλωμα των παιδιών μας έπαιξε καθοριστικό ρόλο», αναφέρει Στο ΧΩΝΙ εν ενεργεία στρατιωτικός. Εξηγεί, μάλιστα, ότι στη θέση του βρίσκονται πολλοί συνάδελφοι του, που για βιοποριστικούς κυρίως λόγους αναγκάζονται να ζουν μακριά από τις συζύγους και τα παιδιά τους.

«Στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας τα προβλήματά μας είναι λίγο πολύ γνωστά. Όμως, η στρατιωτική και η πολιτική ηγεσία ενδιαφέρεται μόνο για την... καρέκλα της, αφού μας αγνοεί μονίμως», συμπληρώνει ο στρατιωτικός, ενώ δεν παραλείπει να αναφερθεί στα χρόνια προβλήματα που υπάρχουν στις Ένοπλες Δυνάμεις σχετικά με το θέμα των αμέτρητων απλήρωτων εργατοωρών στις υπηρεσίες που εκτελούν. «Όποτε τους συμφέρει, είμαι ένας δημόσιος υπάλληλος. Όποτε (και πάλι) τους συμφέρει, είμαι στρατιωτικός που εκτελώ λειτούργημα και έχω ορκιστεί να υπερασπίζομαι την πατρίδα μέχρι τελευταίας ρανίδος του αίματός μου», καταλήγει ο στρατιωτικός...

(ΤΟ ΧΩΝΙ 11/08/2013 – ΒΑΖΩ ΑΣΜΑΝΙΔΟΥ-stratalogia.gr)