Εχουμε το προνόμιο εμείς οι Ελληνες να ζούμε σε ένα πραγματικά μαγικό τόπο και καλό είναι, όπως λέει και ένας φίλος, να σκεπτόμαστε μερικές φορές πόσο τυχεροί είμαστε. Είναι όμως σημαντικό ότι καταφέραμε να γλιτώσουμε μεγάλα κομμάτια της χώρας μας από την καταστροφή. Βεβαίως και έχουν διαπραχθεί αγριότητες, αυθαιρεσίες και άλλες υπερβολές. Μπορέσαμε όμως να διατηρήσουμε και να αναδείξουμε παραδοσιακούς οικισμούς σχεδόν αλώβητους και σώσαμε ένα μεγάλο τμήμα των ελληνικών ακτών από φαινόμενα σαν και αυτά που συναντάει κανείς στην Ισπανία με τα άπειρα ψηλά, κακόγουστα κτίρια σε παραθαλάσσιες περιοχές της.
Το εντυπωσιακό είναι πως αυτά τα μέρη σώθηκαν παρά τη λαίλαπα του μικροαστικού λαϊκισμού που ισοπέδωσε κάθε έννοια αισθητικής στη χώρα. Ο δήμαρχος ενός μικρού, ξεχωριστού νησιού –της Ιθάκης– μου έλεγε πρόσφατα πως τη δεκαετία του 1980 οι κάτοικοί του είχαν αποφασίσει με δημοψήφισμα ότι δεν ήθελαν οι οικισμοί τους να θεωρούνται παραδοσιακοί και διατηρητέοι. Ευτυχώς, ο τότε αρμόδιος υπουργός αγνόησε την απόφαση και το νησί του Ιονίου σήμερα ξεχωρίζει ακριβώς γιατί δεν έχει ίχνος ασχήμιας και κακοποίησης του φυσικού και πολιτισμικού του περιβάλλοντος.
Γκρινιάζουμε πολλές φορές με την υπερευαισθησία διαφόρων «κουλτουριάρηδων» ή την αυστηρότητα της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας. Η αλήθεια είναι, όμως, ότι ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής ομορφιάς και παράδοσης διασώθηκε γιατί πριν από πολλές δεκαετίες βρέθηκαν άνθρωποι και υπηρεσίες που έδωσαν μάχη για τη διάσωσή της. Προφανώς και δεν ήταν εύκολο. Οι αντιξοότητες, πολλές και ποικίλες. Οι τοπικές κοινωνίες ήθελαν τον γρήγορο πλουτισμό και τις εύκολες λύσεις του μπετόν και του αλουμινίου. Οι ντόπιοι ή «ξένοι» που υπερασπίζονταν τον παραδοσιακό χαρακτήρα του τόπου θεωρούνταν, το λιγότερο, γραφικοί. Χωρίς όμως τη δική τους ευαισθησία και το μεράκι τους η Ελλάδα θα ήταν πολύ διαφορετική τώρα. Σήμερα, ευτυχώς, συναντάς παντού νέους ανθρώπους οι οποίοι σέβονται εμπράκτως τις παραδόσεις του τόπου τους και τον φροντίζουν, όπως και όσο μπορούν.
Για να εξηγούμεθα, θεωρώ ανόητη την υπερβολή ορισμένων μη κυβερνητικών οργανώσεων οι οποίες βλέπουν παντού τον κίνδυνο να χαθεί κάποιο σπάνιο πουλί… Είναι καιρός να βρούμε την ισορροπία ανάμεσα στην ανάπτυξη και την υπερβολική αντίδραση σε κάθε επενδυτικό σχέδιο. Και ταυτόχρονα να αναγνωρίσουμε τον ρόλο φωτισμένων ανθρώπων, που βοήθησαν να διατηρήσει ο τόπος πολλές από τις ομορφιές και τις παραδόσεις του.
του Αλέξη Παπαχελά [kathimerini.gr]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο μπλοκ μας δημοσιεύει κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές, και διατηρούμε το δικαίωμα να μην δημοσιεύουμε συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια όπου τα εντοπίζουμε.
Όσοι επιθυμούν να παίρνουν τις αναρτήσεις από το μπλογκ μπορούν να το κάνουν ελεύθερα με την παράκληση όπως σαν πηγή ενημέρωσης να αναφέρουν το ιστολόγιο μας.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.