"Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είμαστε πρωταγωνιστές''

• BAIA ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΥ.
  
  
  
   Σε άλλες εποχές θα αναλύαμε τα κακώς κείμενα της τηλεόρασης, ως υπάιτια της αποχαύνωσης των ανθρώπων.Θα κρύβαμε πως βλέπαμε τις κουτσομπολίστικες εκπομπές ή τα ριάλιτη ή ακόμη τις φτηνές τηλεοπτικές σειρές, και θα τα βλέπαμε κρυφά, και μάλιστα με απόλαυση.Στο σημείο που όλοι μας είχαμε κουραστεί πολύ και φαινόταν να αλλάζει η νοοτροπία μας σε σχέση με την ποιοτική τηλεόραση, ήρθε η έξαψη του κυβερνοχώρου.Αντικαταστήσαμε την τηλεόραση, με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και γίναμε εμείς οι πρωταγωνιστές, βγάζοντας πολλά από τα κρυφά, άσχημα, μηνύματα που είχαμε εκλάβει τότε. Καμία διάθεση δεν υπάρχει από μέρους μου προκειμένου να μειώσω τη θετική πλευρά αυτών των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και δεν θέλω να διακωμωδήσω τον σκοπό που επιτελούν.Σίγουρα είναι μια μορφή επικοινωνωνίας και έκφρασης των ανθρώπων.Είναι ένας τρόπος να μειωθούν οι αποστάσεις και να έρθουν άνθρωποι κοντά που μένουν πολλά χιλιόμετρα μακρυά.Υπάρχει και ως διέξοδος , ως διασκέδαση της λύπης και των προβλημάτων μας. Ο τρόπος που κάποιοι το χρησιμοποιούν,και όχι όλοι είναι το λιγότερο θρασύς.Η ανάγκη των ανθρώπων να αγαπηθούν και να αγαπήσουν, να ζήσουν μια καλύτερη ζωή και να ονειρευτούν οδηγούν είτε τους ίδιους σε ομάδα ευάλωτη προς εκμετάλευση είτε ως θύτες προς εκμετάλευση άλλων.Το πρόβλημα ξεκινάει στην άνεση που υπάρχει να είμαστε κρυμμένοι πίσω από τον υπολογιστή και να παρουσιάζουμε τα πράγματα και τον εαυτό μας ιδεατό, χωρίς να αγγίζει την πραγματικότητα, κατόπιν η κατάσταση της ψεύτικης ζωής μας δημιουργεί ανάγκες εθισμού, όπου χωρίς αγώνα, δημιουργούμε όπως θέλουμε τις καταστάσεις.Αυτό το οναμάζουν κάποιοι "παιχνίδι", και σίγουρα καμία σχέση δεν έχει με το παιχνίδι που δίνει ευχαρίστηση και δημιουργία, επαφή και εξέλιξη, των παιδικών μας χρόνων.Αντικείμενο παιχνιδιού υπάρχει στις σχέσεις αυτές και πρόκειται για τις καρδιές και όλων των εμπλεκομένων.Οι ψεύτικες προσδοκίες, τα απατηλά όνειρά, οι κενές λέξεις και οι ατέλειωτες συζητήσεις, όπου κάποιοι ξετυλίγουν όλη την αληθινή ζωή τους και οι άλλοι είναι έτοιμοι να την εκμεταλευτούν, καταλήγουν σε ανάπτυξη ψυχολογικών νοσημάτων..και σε απειλές.Όταν κάποια στιγμή υπάρχη μια αρνητική κριτική, μία απότομη προσβολή ή η άρνηση να συνεχιστεί αυτή η επάφή αρχίζουν κάποιοι τον πόλεμο την ψυχολογικής βίας.Μεταβιβάζουν κομμάτια από τις συνομιλίες τους σε φίλους ή και ξένους με σκοπο την προσβολή του ατόμου και την παρουσίαση των ιδίων ως θύματα.Μιλάνε για καταστροφή των σπιτιών ή των αυτοκινήτων του ατόμου, ή και ακόμη θάνατο του ιδίου ή των δικών τους ανθρώπων, στο όνομα της τιμής τους, όπου ο χαρακτήρας τους δεν ανέχεται την απόρριψη.Κάποιοι διαρρέουν ψεύτικα μηνύματα στις εργασίες των ατόμων ,όπου δημιουργούν και πρακτικό πρόβλημα. Και η λίστα των παραδειγμάτων απειλών και προσβολών είναι μεγάλη.Αλλά υπάρχει και η άλλη πλευρά όπου κορίτσια, μικρά στην ηλικία, φεύγουν από το σπίτι τους με κάποια τέτοια γνωριμία, οικογένειες καταστρέφονται και παιδιά εγκαταλείπονται, μέχρι να δούνε πως η ευτυχία δεν βρίσκεται σε αυτή την ψεύτικη βάση, επιστρέφουν με πολλές πληγέ και διαλυμένες προσωπικότητες.Εξάλλου η ευτυχία, δεν είναι κάτι απλό, θέλει τον δικό μας αγώνα, με νου και καρδιά. Έχουμε μπερδέψει την ανθρώπινη επαφή με την ανθρώπινη χυδαιότητα.Σε τέτοιες περιπτώσεις η ευθύνη βαραίνει όλους τους εμπλεκόμενους.Μα ακόμη και εαν έχουμε μία τέτοια εμπείρία ή παρόμοια, θα είναι καλό να γνωρίζουμε πως τα λάθη και οι παραλέιψεις είναι για όλους τους ανθρώπους, όλα διορθώνονται και τίποτα από όλα αυτά δεν μας κάνει λιγότερο ανθρώπους.Η εμπειρία και η δύναμη είναι δική μας και οφείλουμε να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας, τους άλλους και τα παιδιά..τα δικά μας και όλων.Ας βάλουμε ένα όριο στο κακό και μία τελεία.