Γράφει η Ειρήνη Χατζηαναγνώστου.
Άνθρωποι μόνοι και σε μια εποχή που πλέον δεν μπορούν να έχουν ούτε τα απαραίτητα. Γονείς που έχασαν τα παιδιά τους ή παιδιά που έχασαν τους γονείς τους. Άνθρωποι που έχασαν τις δουλειές τους. Και είναι πάρα πολλοί αυτοί. Μήπως τελικά υπάρχει κι αυτή η πλευρά τούτων των ημερών; Μήπως τελικά δεν απευθύνομαι στους λίγους, αλλά στους πολλούς; Τι νόημα μπορούν να έχουν τα στολίδια και τα λαμπιόνια γι’ αυτούς τους ανθρώπους; Κανένα απολύτως. Ίσα ίσα που μπορεί να τους κάνουν να νιώσουν και χειρότερα. Γιατί; Γιατί ενώ γύρω τους βλέπουν ανθρώπους χαρούμενους, εκείνοι βιώνουν τη δική τους απώλεια. Οι ευχάριστες αναμνήσεις από προηγούμενα Χριστούγεννα έρχονται και κατακλύζουν τη σκέψη τους και το πένθος βρίσκει το χώρο του να επανέλθει. «Τι νόημα έχουν τα Χριστούγεννα αν δεν έχεις τους δικούς σου ανθρώπους κοντά σου;», σκέφτονται.
Απ’ την άλλη, πολλοί άνθρωποι είναι μόνοι. Δεν έχουν φίλους, δεν έχουν οικογένεια, δεν έχουν σύντροφο. Χριστούγεννα και μοναξιά δεν πάνε μαζί. Η μοναξιά αυτές τις μέρες βιώνετε στο πενταπλάσιο της. Δύσκολο δεν είναι; Αυτή η εντεινόμενη μοναξιά της μέρες των γιορτών είναι αυτή που κυρίως «ενοχοποιείται» για την «Κατάθλιψη των Χριστουγέννων». Η συναισθηματική μας ανάγκη για συντροφικότητα και εγγύτητα με τους ανθρώπους, για ψυχική και συναισθηματική επαφή υφίσταται σε όλη μας την καθημερινότητα. Αυτές τις μέρες όμως είναι ακόμη μεγαλύτερη, αφού μιλάμε για αμιγώς οικογενειακές γιορτές. Η ματαίωση, λοιπόν, αυτής της πολύ σημαντικής μας ανάγκης, μας απογοητεύει και μας θλίβει βαθιά. Σ’ αυτούς τους ανθρώπους, λαμπιόνια και μουσικές αδυνατούν τα καλύψουν το κενό μέσα τους. Το κενό στην ύπαρξη τους, αφού βιώνουν την έλλειψη των συντροφικών σχέσεων. Βέβαια, είναι πολλοί εκείνοι που αυτές τις μέρες βιώνουν τη βαθιά θλίψη, ακόμη κι αν είναι με τις οικογένειες τους. Συζυγικοί καβγάδες, οικογενειακά προβλήματα, βία και κακοποίηση σε πολλά σπίτια…και όμως, αυτές τις μέρες πρέπει όλοι ν’ αγκαλιαστούν και δώσουν άδειες και τυπικές ευχές. Κι αν αυτό δεν είναι εγκλωβισμός, τότε τι είναι; Πολλοί είναι και εκείνοι, λοιπόν, που παρότι δεν είναι μόνοι, βιώνουν τη βαθιά θλίψη και στεναχώρια.
Μήπως τελικά αυτές οι μέρες μας φέρνουν αντιμέτωπους με τα πραγματικά μας προβλήματα, αλλά τα λαμπιόνια καταφέρνουν να μας αποσπούν την προσοχή; Μήπως όλα εκείνα που «καταβροχθίζουμε» στα τραπέζια των ημερών συμβολίζουν κάτι; Ο καταναλωτισμός των ημερών και η υπερβολική κατανάλωση φαγητού και αλκοόλ δεν βοηθούν στην αντιμετώπιση των προβλημάτων μας, αντιθέτως μπορούν να τα επιτείνουν. Τα προβλήματα και τα αρνητικά συναισθήματα τούτων των ημερών να ξέρετε πως είναι προβλήματα της καθημερινότητας σας. Απλά τώρα βρήκαν την ευκαιρία να έρθουν στην επιφάνεια.
Αν η θλίψη σας αφορά πρόσφατη απώλεια, αναγνωρίστε στον εαυτό σας το δικαίωμα να βιώνει αρνητικά συναισθήματα, παρά τη γιορτινή ατμόσφαιρα. Αν πάλι η απώλεια που σας θλίβει ανήκει στο παρελθόν, θα ήταν καλύτερο για σας να εστιάσετε στις σχέσεις σας που είναι ενεργές τώρα. Αν κανείς δεν σας έχει προσκαλέσει στο σπίτι του, καλέστε κάποιους εσείς στο δικό σας. Επίσης, να μην επηρεάζεστε από το εορταστικό κλίμα που επικρατεί στην τηλεόραση. Έχουν την τάση να υπερβάλλουν! Τέλος, ξοδέψτε όσα χρήματα σας παίρνει να ξοδέψετε. Το παραπάνω ξόδεμα ίσως να επιτείνει το άγχος σας. Άλλωστε Χριστούγεννα, δεν σημαίνουν μόνο ξόδεμα!
Μόνοι ή με ανθρώπους γύρω σας, με λεφτά για ξόδεμα ή χωρίς, εγώ σας εύχομαι ολόψυχα Καλά Χριστούγεννα και Καλή Πρωτοχρονιά!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο μπλοκ μας δημοσιεύει κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές, και διατηρούμε το δικαίωμα να μην δημοσιεύουμε συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια όπου τα εντοπίζουμε.
Όσοι επιθυμούν να παίρνουν τις αναρτήσεις από το μπλογκ μπορούν να το κάνουν ελεύθερα με την παράκληση όπως σαν πηγή ενημέρωσης να αναφέρουν το ιστολόγιο μας.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.