Αυτό που τσάκισε το προσωπικό…είναι ότι «χτύπησαν» την οικογένειά του !!!

Δεν μου αρέσει να επαληθεύομαι.
Οχι με τον άσχημο τρόπο τουλάχιστον.
Δεν πέρασαν λίγα 24ωρα και για ακόμα μία φορά βγήκα αληθινός.
Είχα γράψει πριν λίγες μέρες ότι περίμενα οτι θα φτάναμε σε αυτό το σημείο. Και το ΓΕΣ το περίμενε και περιμένει και άλλα.
Το θέμα είναι ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΚΑΤΙ;
Μιλάμε τόσο καιρό για μέτρα ανακούφισης και Μέριμνας Προσωπικού που ΔΕΝ ΚΟΣΤΙΖΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ (άδεια ανατροφής, επιπλέον άδεια σε πολήδυμες κυήσεις, ωράριο εργασίας, επιπλέον απαλλαγές κλπ)
Φωνάζουν τα στελέχη, φωνάζουν οι διοικήσεις, φωνάζουν οι Ενώσεις, φωνάζουν οι οικογένειες: “ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ”.
Η κατάσταση εδώ και καιρό είναι στο απροχώρητο. Κάποτε θα ξεσπούσε και αυτό το κάποτε ειναι τώρα. Και, μακάρι να μην βγω αληθινός, θα συνεχιστεί. Πρέπει να παρθούν μέτρα και άμεσα σε μία διοίκηση που κλείνει τα μάτια και γυρίζει την πλάτη στον έλληνα Αξιωματικό και Υπαξιωματικό (κυρίως στον δευτερο).
Κακά τα ψέμματα ο έλληνας Αξιωματικός και Υπαξιωματικός ποτέ δεν ήταν προνομιούχος. Και το ήξερε και ο ίδιος. Ίσως σε κάποιες άλλες εποχές να ήταν αλλιώς τα πράγματα, από αυτά που έχω ακούσει. Είχε κύρος, είχε θέση στην κοινωνία και ήταν και σε μία σχετικά καλή οικονομική κατάσταση. Έτσι όμως όπως έχει γίνει τα τελευταία χρόνια έχει απαξιωθεί εντελώς. Αυτό είναι που τον πονάει πιο πολύ. Ντρέπεται να πει ότι είναι Στρατιωτικός. Αλλά αυτό ίσως να μην τον πονάει τόσο.
Αυτο που τον τσάκισε είναι ότι «χτύπησαν» την οικογένειά του. Εκεί που ζούσε αξιοπρεπώς τώρα είναι ζήτουλας. Ούτε για τη μετάθεσή του δεν έχει. Ούτε για να επισκεφτεί για λίγες μέρες το πατρικό του. Παρακαλάει για χρήματα, περιμένει την 27 του μήνα και τρέχει μεσάνυχτα στις τράπεζες. Το ότι κάνει ένα λειτούργημα που απαιτεί μεγάλες θυσίες που είναι που το ξέρει καλά. Δεν αντέχει όμως να βλέπει την οικογένειά του να υποφέρει. Από που να αρχίσουμε και που να τελειώσουμε: σύζυγοι άνεργοι γιατί δεν μπορούν να βρουν δουλειά όταν μετακινούνται ανά 2 χρόνια. Παιδιά που μεγαλώνουν μόνα τους γιατί οι παππούδες είναι μακριά (και αυτοί δεν μπορούν πλέον να βοηθήσουν). Στενοχώρια και προβληματισμός έαν θα βγούν τα έξοδα του μήνα. Και πόσα άλλα…
Είχα γράψει και σε προηγούμενο άρθρο μου:
“Δεν μπορείς να ζητάς το 120% του προσωπικού (λόγω πλέον της χαμηλής επάνδρωσης των ΕΔ) χωρίς να τους έχεις εξασφαλίσει τα απαραίτητα.
Με τι ψυχή θα πάει κάποιο στέλεχος να κάνει υπηρεσία όταν χρωστάει το νοίκι γιατί τα χρήματα πήγαν σε γάλα για το παιδί του;
Με τι ψυχή θα πάει κάποιο στέλεχος σε άσκηση αφήνοντας πίσω σε ένα σπίτι χωρίς θέρμανση (λόγω της οικονομικής κατάστασης των στελεχών) τη σύζυγό του με 2 παιδιά, το ένα βρέφος λίγων μηνών;
Με τι ψυχή θα πάει κάποιο στέλεχος στην εργασία του αφήνοντας πίσω σε ένα σπίτι μόνη τη σύζυγό του με 2 βρέφη ολίγων εβδομάδων, γιατί βλέπεις ο Θεός του έστειλε δίδυμα;”
Οι εποχές δυσκολέψανε και ο στρατός έμεινε ο ίδιος. Και όχι μόνο έμεινε ο ίδιος αλλά χειροτέρεψε κιόλας. Μέριμνα Προσωπικού άφαντη. Πρόνοια άφαντη. Συναδελφικότητα (με τόσα πολλά προβλήματα ο καθένας) άφαντη. Μέριμνα Διοικήσεως …. εδώ θα μου επιτρέψετε να γελάσω: Χα χα χα χα χα χα
Οι Διοικήσεις των Μονάδων αντί να σκύψουν πάνω από τα προβλήματα του προσωπικού, για κάποιον ανεξήγητο για εμένα λόγο, έχουν γίνει σκληρότερες. Αδιαφορούν. ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΝΟΙΑΖΕΙ!! Αλήθεια αυτούς τους διοικητές «μικρούς θεούληδες» όπως συνηθίζουν να τους λένε, τους ελέγχει κανείς; Τους αξιολογεί ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ κανείς; ή κάνουν ότι γουστάρουν;
Πιέζουν το προσωπικό μέχρι εκεί που δεν πάει. Και όταν πιέζεις κάποιος που δεν ξέρεις τι περνάει, τα βλέπεις στις εφημερίδες και στις ημερήσιες διαταγές του ΓΕΣ τα αποτελέσματα. Για ποιο λόγο οι διοικήσεις σε τέτοιους καιρούς, ανέχειας, δακρύων, στενοχώριας και μυρίων άλλων προβλημάτων πιέζουν και φτάνουν στα όρια το προσωπικό δεν το καταλαβαίνω. Εκτός εάν έχει δοθεί καμμία γενική οδηγία από το ΓΕΣ που δεν την γνωρίζουμε και οι απλοί θνητοί, για λόγους πειθαρχίας του προσωπικού.
Γεννάει η γυναίκα σου; Στην άσκηση (Υπηρεσιακές Ανάγκες)
Δεν έχεις ποιος να σου κρατήσει τα παιδιά; Στην άσκηση (Υπηρεσιακές Ανάγκες)
Είναι άρρωστη η γυναίκα σου και έχεις βρέφος στο σπίτι; Υπηρεσία (Υπηρεσιακές Ανάγκες)
Παντρεύεσαι; Στην άσκηση ή Υπηρεσία μέχρι τελευταία στιγμή (Υπηρεσιακές Ανάγκες)
Πεθαίνει κοντινό συγγενικό σου πρόσωπο; Στην άσκηση (Υπηρεσιακές Ανάγκες)
Υπηρεσιακό σημείωμα στις 12 το μεσημέρι γιατί αρρώστησε το παιδί σου στο σχολείο; Πάρε 24ωρη
Έδωσες αίμα; Δεν τους νοιάζει. Δεν σου δίνουν άδεια
ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΝΟΙΑΖΕΙ.
Αυτή είναι η αλήθεια. Πώς οι διοικήσεις μετατραπήκανε ξαφνικά την τελευταία 3ετία – 4ετία δεν ψυχρούς επαγγελματίες πολυεθνικών με μόνο σκοπό το κέρδος δεν το γνωρίζω.
Λες και δεν φάνουν όλα τα άλλα έχει το προσωπικό να αντιμετωπίσει σε καθημερινή βάση τους «μικρούς θεούληδες».
Κόβουν άδειες ή τις δίνουν όποτε γουστάρουν – Υπηρεσιακές Ανάγκες
Κόβουν απαλλαγές – Υπηρεσιακές Ανάγκες
Θέλεις να πας στον γιατρό; – “ Μην τολμήσεις να βγεις ελευθερος υπηρεσίας θα χώσω τον τάδε με 2 παιδιά για υπηρεσία και θα του πω ότι φταις εσύ”
Έχεις προγραμματισμένη άδεια; – Πάρε απόσπαση στο Πρατήριο ή στα ΚΑΑΥ ή στη ΛΑΦ ή στο τάδε.
Όλα αυτά είναι θέματα γνωστά και καθημερινά, που όμως τα επιτελεία και οι σχηματισμοί τα θάβουν κάτω από το χαλί και κάνουν σαν να μην υπάρχουν. Και ποιος να βάλει το κεφάλι του στον ντορβά και να ασχοληθεί. Αφού γνωρίζει ότι ο Ταδε διοικητής είναι βύσμα και κάθε βράδυ πίνει τσίπουρα και παίζει τάβλι με τον Ταξίαρχο – Στρατηγό.
“Άσε μη βρεθούμε σε κανένα φυλάκιο στη Σαχάρα ξαφνικά”.
Συμπέρασμα:
Σταματήστε οι διοικήσεις να πιέζετε το προσωπικό. Δεν γνωρίζετε τι περνάει ο καθένας και πως μπορεί να αντιδράσει όταν ξεπεράσει τα όριά του. Και σημειωτέον το προσωπικό των ΕΔ έχει περάσει τα όριά του προ πολλού.
Σκύψτε πάνω από τα προβλήματα των στελεχών σας. Μαζί δουλεύετε δεν είναι εχθροί σας. Βοηθήστε τους όσο μπορείτε. Δεν είναι καιροί αυτοί για παιχνίδια ψυχολογίας και δοκιμής της αντοχής.
Ας υπογράψει επιτέλους το ΓΕΣ τις διαταγές ανακούφισης του προσωπικού να ελαφρύνει λίγο την πίεση. Τι περιμένουν τόσο καιρό; Τα είπα και πριν άδεια ανατροφής, επιπλέον άδεια σε πολήδυμες κυήσεις, ωράριο εργασίας, επιπλέον απαλλαγές κλπ.
Γιατί κλείνουν τα μάτια σε μεγάλα και σοβαρά προβλήματα των στελεχών.
Και το καλύτερο το κράτησα για το τέλος:
Η ΜΟΝΗ λύση του υπάρχει στα τεράστια προβλήματα των ΕΔ είναι ή να προσλάβουν κόσμο (ΕΠΟΠ) ή να αυξήσουν την θητεία τουλάχιστον στους 15 μήνες. Και επειδή λόγω Τρόϊκας δεν μπορούν να προσλάβουν ας αυξήσουν την θητεία με παροχές όμως προς τους στρατευόμενους. Δεν είναι δούλοι. Είναι τα δικά μας και τα δικά σας παιδιά. Βοηθήστε τα να υπηρετήσουν την πατρίδα και να νιώθουν υπερήφανοι και όχι να κάνουν αγγαρία.
Είναι υπέροχο συναίσθημα να υπηρετείς και να προσφέρεις για κάποιο ιδανικό, για κάποια αξία όπως η Πατρίδα. Και εμείς σαν Έλληνες με τεράστια ιστορία και βαριά ευθύνη στις πλάτες μας έχουμε έναν παραπάνω λόγο να είμαστε υπερήφανοι.
Βοηθήστε μας να το κάνουμε. Δεν είμαστε εχθροί, είμαστε συνάδελφοι και συνεργάτες.
Καλή σας ημέρα και ελπίζω να φτάσουν οι φωνές μας και σε κάποιους που είναι πολύ ψηλά και συνήθως δεν τις ακούνε.
Υ.Γ: Για να μην παρεξηγηθώ θα δανειστώ και ένα απόστασμα από ένα άρθρο που διάβασα σήμερα στο onalert.gr
“Αναγνωρίζουμε ότι είναι άδικο να σηκώσει το βάρος μόνος ο σημερινός Α/ΓΕΣ Βασίλης Τελλίδης. Όταν το ΓΕΣ τα τελευταία χρόνια αλλάζει Αρχηγό κάθε …έξι μήνες τι θα έπρεπε να περιμένουμε; Αλλά γι΄ αυτό υπάρχει υπεύθυνος με ονοματεπώνυμο και ο κ.Καμμένος ,όπως και οι προκάτοχοί του το γνωρίζουν. Γι΄ αυτό έχουν και μερίδιο ευθύνης. Το ΓΕΣ και ο Στρατός Ξηράς αντιμετωπίστηκαν τα τελευταία χρόνια με τρόπο απαράδεκτα ερασιτεχνικό. Μέρος του “λογαριασμού” πληρώνουμε τώρα . Και φοβόμαστε ότι τα χειρότερα δεν έχουν ακόμη έρθει.”

Υπερήφανο Στέλεχος



























 http://espekm.gr/home/?p=9118