ΛΕΤΤΑ ΚΑΛΑΜΑΡΑ-ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ.
Το αποτύπωμά τους στις επόμενες γενιές Αξιωματικών και Υπαξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων προσδοκούν να αφήσουν πριν την αναχώρησή τους ο Υπουργός Άμυνας κ. Αβραμόπουλος και ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Στρατηγός κ.Κωσταράκος με το νομοσχέδιο που απέστειλε ο τελευταίος στουs Αρχηγούς Αεροπορίας, Ναυτικού και Στρατού για μελέτη.
Το κεντρικό μήνυμα είναι η προσπάθεια προσαρμογής των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στα δυτικά πρότυπα των στρατών του ΝΑΤΟ. Στρατοί που διαφυλάσσουν τις κοινωνίες οι οποίες απαρτίζουν τον δυτικό πολιτισμό και για κάποιους θεματοφύλακες του παγκόσμιου γίγνεσθαι και προόδου για τον 21ο αιώνα, μέσω του πανίσχυρου ΝΑΤΟ, στα πεδία των μαχών.
Οι κεντρικές επιλογές του νομοσχεδίου και τα θέματα που θίγει για πρώτη φορά ίσως είναι θετικά, ο χρόνος όμως υποδηλώνει σκοπιμότητα και βιασύνη. Η ιεραρχική διαβούλευση στο ανώτατο επίπεδο δεν είναι εύκολη καθώς να αποφασίζει κάποιος για τους άλλους όταν δεν θα είναι εκεί για να ζήσει τις συνέπειες των αποφάσεών του απαιτεί σύνεση, ανιδιοτελή και ολόπλευρη προσέγγιση.
Η καθυστερημένη δυστυχώς μετάβαση των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στα σύγχρονα πρότυπα συμβαδίζει με την καθυστερημένη κοινωνική και οικονομική μετάβαση παρόλο που κάποτε οι Ένοπλες Δυνάμεις προηγούντο της κοινωνίας που εξασφάλιζαν και τις μεταβολές της. Η συνειδητή επιχειρησιακή απραξία επί δεκαετίες είχε το κόστος τελικά στην ίδια την κοινωνία, πέραν από τις ίδιες τις Ένοπλες Δυνάμεις και το έμψυχο και άψυχο δυναμικό τους.
Πρώτο θέμα προς διερεύνηση είναι ο χρόνος εξόδου του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων στη σύνταξη που προβλέπεται να ανέρθει στα 58 έτη. Κανείς δεν θέλει οι φορολογούμενοι να πληρώνουν νέους σε ηλικία συνταξιούχους και κανείς δεν θέλει να βλέπει στα καφενεία παραγωγικό δυναμικό της χώρας. Η αύξηση στα 58 έτη έχει θετικό αντίκτυπο στην αντίληψη του μέσου Έλληνα πολίτη. Βεβαίως αυτό που δεν επισημαίνεται περιέργως πουθενά είναι η εθελοντική ηλικία εισόδου του προσωπικού στις Ένοπλες Δυνάμεις η οποία συμπίπτει και με την ηλικία ενηλικίωσής του τα 18 έτη. Έτσι 58-18 έτη το νέο νομοσχέδιο καθορίζει τα 40 χρόνια αναγκαστικής εργασίας για τη σημερινή ηρωική νεολαία της χώρας. Σαράντα χρόνια φούρναρης που έλεγαν και οι παλαιοί και σοφοί. Για το μέσο Έλληνα τα 40 χρόνια εργασίας δεν είναι πολλά, αρκεί να είναι και καλά. Τι θα γίνει όμως αν τα 40 χρόνια είναι σε πολέμους, επιχειρήσεις και ασκήσεις κάθε μορφής. Ένα άλλο σημαντικό ερώτημα προς συζήτηση αν θέλουμε Ένοπλες Δυνάμεις γερασμένες.
Δεύτερο θέμα που ορθώς θίγει το νέο Νομοσχέδιο είναι η επιλογή και η ιεραρχική εξέλιξη της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων. Τα παρακμιακά φαινόμενα αλλαγής κάθε εννέα μήνες, μία ΕΣΣΟ στρατιωτών, αρχηγών Στρατού δείχνει ότι υπάρχει πολιτικό πρόβλημα στην επιλογή της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων. Ο πιο ανίδεος από Στρατό καταλαβαίνει ότι αλλαγές σε οργανισμούς με τέτοια συχνότητα, αλλαγές σε οποιοδήποτε οργανισμό δεκάδων χιλιάδων υπαλλήλων, μόνο καταστροφικά αποτελέσματα μπορεί να έχει, ανεξαρτήτως της ικανότητας των επιλεχθέντων. Ακόμα χειρότερα αν μία χώρα δεν διαθέτει διατυπωμένη εθνική στρατηγική και η εθνική στρατιωτική στρατηγική της είναι βασισμένη σε αποφάσεις εντός της Μεσογείων τα πράγματα καταδεικνύουν ότι κάτι πρέπει να αλλάξει επιτέλους πριν είναι αργά.
Μια λύση που προωθείται από πολλούς με άδηλα ίσως επιδιωκόμενα αποτελέσματα είναι η θεσμοθέτηση της θητείας Αρχηγών. Δυστυχώς όμως και πάλι δεν λαμβάνονται υπόψη τα τραγικά γεγονότα των τελευταίων ετών με τις συνεχείς διαρροές στο Τύπο για την εμπλοκή του Στρατού και των επίλεκτων Δυνάμεων της Αττικής σε ενέργειες έξω από τα στρατόπεδα, για το καλό της δημόσιας τάξης και της χώρας. Δυστυχώς με τη σιωπηρή ή θερμή συγκατάθεση και ενός μέρους του ίδιου του λαού. Συνεπώς μία θεσμοθέτηση θητείας χρειάζεται προσεκτική εξέταση καθώς χωρίς εξασφαλισμένη τη συνταύτιση της πολιτικής και της στρατιωτικής εξουσίας αντί για ευεργετικά αποτελέσματα στις Ένοπλες Δυνάμεις μπορεί να φέρει καταστρεπτικά αποτελέσματα σε κάτι ακόμα πιο σημαντικό όπως η ίδια η κοινωνία και το πολίτευμά της.
Ακόμα όμως και να βρεθεί η συνταγή της ταύτισης χρονικά και ιδεολογικά της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας με τη στρατιωτική υπό μία διατυπωμένη εγγράφως εθνική στρατηγική, το ζήτημα που θίγει το νέο νομοσχέδιο του διαχωρισμού των εξελίξιμων αξιωματικών από τους στάσιμους στην ηλικία των 53 ετών επιδέχεται ευρεία κριτική. Αυτή η λογική και ωφέλιμη πρακτική που χρησιμοποιείται χρόνια σε άλλους Στρατούς στερείται της ηθικής βάσης στην παρούσα φάση στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις. Αυτό γιατί σε άλλους στρατούς όπως αυτών των ΗΠΑ, του Ηνωμένου Βασιλείου, της Ιταλίας και σχεδόν όλων των άλλων τα κριτήρια επιλογής της ηγεσίας τους βασίζονται κατά βάση στην επιχειρησιακή τους αξία των Αξιωματικών στα πεδία μαχών από το Ιράκ του 1990 μέχρι τη Συρία του 2014.
Εκεί ακριβώς όπου η Ελλάδα ήταν απούσα γιατί ήταν απασχολημένη με τον ίδιο εχθρό που φιλοδοξεί την επόμενη εβδομάδα να αντιμετωπίσει και να νικήσει ο νυν Α/ΓΕΕΘΑ στο Αιγαίο των 9 και 10 μποφόρ και κυρίως με τις προμήθειες όπλων και υλικών τις αξέχαστες ημέρες δόξας του έγκλειστου στον Κορυδαλλό πρώην ΥΕΘΑ κ.Τσοχατζόπουλο που ο νυν επιχειρησιακός Αρχηγός ΓΕΝ ο οποίος θα εξορμήσει επίσης με το Στόλο του, είχε την τιμή να υπερασπίζεται τη ζωή του ως υπασπιστής του. Εν κατακλείδι υπάρχει οξύ θέμα ποιες θα είναι οι ηθικές αξίες και τα κριτήρια στα επόμενα χρόνια που θα εφαρμοστεί το νομοσχέδιο της επιλογής της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων και όχι τα τυπικά προσόντα που μπορούν να περιέχονται στο Νομοσχέδιο.
Το σημαντικότερο ίσως όλων είναι η αντιμετώπιση των Υπαξιωματικών της ραχοκοκαλιάς κάθε Ενόπλων Δυνάμεων οποιασδήποτε χώρας, των νέων που κάνουν τη δύσκολη δουλειά στο έδαφος. Αν στους αξιωματικούς η ηγεσία, η στρατιωτική εκπαίδευση και η ζωή έχουν ανοδικό προσανατολισμό μέχρι τα 53 έτη στους υπαξιωματικούς τα 40 χρόνια εργασίας στα πεδία των ασκήσεων και ενδεχομένως των μαχών φαντάζουν δυσανάλογα βαριά με την κοινωνική πραγματικότητα της Ελλάδας στην παρούσα φάση. Η υιοθέτηση της δημοσιοϋπαλληλικής αντίληψης για υποχρεωτική παραμονή στο Στράτευμα για δεκαετίες είναι επικίνδυνο να φέρει και την κυριαρχία μίας κακής δημοσιοϋπαλληλικής νοοτροπίας έναντι των ηθικών αξιών που οφείλει να έχει ένα στράτευμα. Τα αποτελέσματα αυτής της νοοτροπίας τα ζήσαμε τις τελευταίες δεκαετίες όπου η λεηλασία του Δημοσίου με όλες τις μορφές της κυριάρχησε σε όποιες περιπτώσεις δεν υπήρχαν ηθικοί φραγμοί σε οργανισμούς ή άτομα.
Τέλος, οι θετικές βάσεις του νέου νομοσχεδίου θα πρέπει να συνοδεύονται με τα θετικά χαρακτηριστικά που υπάρχουν στις Ένοπλες Δυνάμεις των ευρωπαϊκών χωρών της Ε.Ε. Μαζί με τα ατέρμονα χρόνια εργασίας θα πρέπει να συνοδεύεται η στρατιωτική ζωή με την αναλογική εκτίμηση της κοινωνίας και της πολιτικής ηγεσίας που την εκφράζει και αντικατοπτρίζεται ακόμα και στις χρηματικές αμοιβές που αποδίδει στους Αξιωματικούς και Υπαξιωματικούς.
Αν ο Κύπριος Λοχαγός του Μνημονίου με δύο παιδιά αμείβεται με 4.000 ευρώ μηνιαίως θα πρέπει και ο Έλληνας Λοχαγός του Μνημονίου να μην αμείβεται με 1.100 ευρώ. Η αλλιώς αν ο νυν Στρατηγός που αργά ή γρήγορα θα βρεθεί στη λαϊκή του Παπάγου για να ψωνίσει πορτοκάλια, θα πρέπει να μπορεί να ψωνίζει με τη σύνταξή του με μεγαλύτερη άνεση από τη συνταξιούχο καθαρίστρια του Υπουργείου Οικονομικών.
Ή αλλιώς να αποφασίσει πρώτα η ελληνική κοινωνία και η επίσημη Πολιτεία τι Στρατό θέλει. Στρατό που θα επιχειρεί ή Στρατό του Δημοσίου και μετά να το σχεδιάσουνε όλοι μαζί. Στρατηγοί και Δεκανείς. Kαι αυτοί που θα τον ψηφίσουν και αυτοί που θα τον ζήσουν...
http://thedayaftergr.blogspot.gr/2014/09/blog-post_630.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο μπλοκ μας δημοσιεύει κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές, και διατηρούμε το δικαίωμα να μην δημοσιεύουμε συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια όπου τα εντοπίζουμε.
Όσοι επιθυμούν να παίρνουν τις αναρτήσεις από το μπλογκ μπορούν να το κάνουν ελεύθερα με την παράκληση όπως σαν πηγή ενημέρωσης να αναφέρουν το ιστολόγιο μας.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.