Ένας ναύαρχος Α/ΓΕΝ ,ο Αντώνης Αντωνιάδης -μιλά εν ενεργεία ακόμη- με τον συγγραφέα και απόστρατο αξιωματικό του ΠΝ Αντώνη Κακαρά και παραδέχεται ότι κάποιοι αξιωματικοί ήταν ευάλωτοι στους χρηματισμους. Έχει σημασία ότι η συζήτηση - συνέντευξη με τον Αντώνη Κακαρά έχει γίνει τον Σεπτέμβριο του 2002, περίοδο η οποία ελέγχεται τώρα για τα εξοπλιστικά προγράμματα που τότε “ανθούσαν”.
Διαβάστε το πρώτο μέρος της συζήτησης συνέντευξης του πάντα “αιρετικού” αλλά και πάντα με απόψεις ενδιαφέρουσες ναυάρχου Αντώνη Αντωνιάδη.
Γράφει ο ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΚΑΡΑΣ
Ο Αντωνιάδης, όταν δίνει τη συνέντευξη, είναι αρχηγός του ναυτικού. Από την θητεία του προκατόχου του ακόμα, του Θεοδωρουλάκη, έχει εξαντληθεί η πυραμίδα των προ δικτατορίας αξιωματικών. Εκείνων δηλαδή που ήταν εν ενεργεία (εε) στις 20 Απριλίου 1967, την παραμονή του πραξικοπήματος.
Είναι η μόνη συνέντευξη με στέλεχος των ΕΔ να υπηρετεί. Οι απόψεις του είναι θέσεις αρχηγού όπλου και αφορούν θέματα, όπου η θέλησή του επηρεάζει την εξέλιξή τους, στο βαθμό που έχει την ελευθερία αποφάσεων, αρκετά περιορισμένη ακόμα και για αρχηγούς. Δέσμιος εξάλλου και εθίμων, που η λογική και η κρατούσα ηθική δεν αποδέχεται πάντα. Αναφερόμενος σε παροχές βαθμών σε αξιωματικούς εν αποστρατεία σημειώνει: «…Μόνο στα πλαίσια της συμμαθητικής αλληλεγγύης. Και ακριβώς γιατί…, παράγινε το κακό με τις αποκαταστάσεις και μέσα σε αυτά αποκατασταθήκανε άνθρωποι σαν τον …ο οποίος έγινε και εν ενεργεία ναύαρχος ...»
Εντυπωσιάζει και η μαρτυρία του όσον αφορά τον χρηματισμό και τη διαπλοκή των αξιωματικών. «…Τώρα, ότι είναι ευάλωτος σε χρηματισμούς και αυτά, είναι γεγονός ότι είναι … επειδή ο αξιωματικός είχε και τη φήμη του ακέραιου και του έντιμου, ήτανε πολύ διστακτικοί στο να προσεγγίσουνε ένστολους. Τώρα διαπιστώνω ότι δεν έχουνε κανέναν ενδοιασμό πλέον...»
Η επιλογή του Αντωνιάδη για Α/ΓΕΝ και η δημοσιότητα που δόθηκε στην περίπτωση, εντάσσεται στα θέματα ενδιαφέροντος της διατριβής στα πλαίσια της οποίας πάρθηκαν αυτές οι συνεντεύξεις. Η απαξίωση των στελεχών των ΕΔ μεταπολιτευτικά και οι σχέσεις πολιτικών με στρατιωτικούς, βρίσκουν έδαφος για εξέταση στην υπόθεση αυτή των αλληλοδιάδοχων αρχηγών του ναυτικού.
Παρατίθενται ορισμένα στοιχεία και παρατηρήσεις από τα γεγονότα που σημάδεψαν τη διαδοχή Θεοδωρουλάκη με Αντωνιάδη, συμμαθητών της τάξης εξόδου ως σημαιοφόρων το 1967 από τη ΣΝΔ. Επομένως όταν υλοποιείται το πραξικόπημα, αυτά τα στελέχη δεν είναι αξιωματικοί.
Ο Θεοδωρουλάκης Γεώργιος, έγινε αρχηγός του ΓΕΝ στις 15 Φεβρουαρίου 2001 από αρχηγός του Στόλου. Παρέλαβε καθήκοντα από τον Ιωαννίδη, μετά τριετή θητεία του τελευταίου στη θέση αυτή, με Υπουργό Εθνικής Άμυνας τον Τζοχατζόπουλο και Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ. Η επιλογή του δεν ξάφνιασε, παρ’ ότι δεν ήταν γνωστός ως προσκείμενος στο κόμμα που κυβερνούσε. Ήταν ικανός αξιωματικός, προελεύσεως υποβρυχίων που σημαίνει ΄΄κλειστό κύκλωμα, ιδιαίτερη νοοτροπία, αυστηρή εκπαίδευση, ΄΄ Η συγγένειά του με την οικογένεια Βαρδινογιάννη δεν πρέπει να έπαιξε ρόλο. Και να μην υπήρχε πάλι θα γινόταν Α/ΓΕΝ. Γι’ αυτό ήταν άδικο και μειωτικό ότι μερικοί είπαν πως ο Βαρδινογιάννης έβαλε στο ΠΝ έναν δικό του αρχηγό. Δεν ήταν επομένως πρόκληση το γεγονός πως επί Κεντρώας κυβερνήσεως επιλέγεται ως αρχηγός ενός όπλου ένας αξιωματικός ΄΄φιλελεύθερης΄΄ ιδεολογικής τοποθέτησης και πρώτος ξάδερφος ισχυρού οικονομικού παράγοντα. Εξ άλλου ο ίδιος δεν ήταν, ούτε ήπια προσωπικότητα ως αξιωματικός, ούτε εύκολα συμβιβαζόμενος. Είχε εργαστεί καλά όλη του τη σταδιοδρομία και χωρίς δυσμενείς κρίσεις ή εξάρσεις οποιασδήποτε μορφής. Στη δικτατορία ήταν μικρός, για να έχει τη μία ή την άλλη ανάμειξη. Δεν υπήρχε επομένως περίπτωση ούτε συνέβη να συμπράξει με όργανα του απριλιανού καθεστώτος.
Γι’ αυτό ήταν άδικο και μειωτικό ότι μερικοί είπαν πως ο Βαρδινογιάννης έβαλε στο ΠΝ έναν δικό του αρχηγό. Δεν ήταν επομένως πρόκληση το γεγονός πως επί Κεντρώας κυβερνήσεως επιλέγεται ως αρχηγός ενός όπλου ένας αξιωματικός ΄΄φιλελεύθερης΄΄ ιδεολογικής τοποθέτησης και πρώτος ξάδερφος ισχυρού οικονομικού παράγοντα.
Με τον Θεοδωρουλάκη αρχίζουν στην κορυφή της πυραμίδας οι πρώτοι αξιωματικοί τάξεως εισόδου 1963, ονομασίας τους δηλαδή σε αξιωματικούς τον πρώτο χρόνο της δικτατορίας. Η γενιά του πολέμου έχει τελειώσει προ πολλού και με τον Ιωαννίδη (τάξη ονομασίας σε σημαιοφόρο το 1965) έληξε και ο τελευταίος εν ενεργεία της μετεμφυλιακής περιόδου, που είχε απομείνει στη νέα χιλιετία από την επετηρίδα των υπηρετούντων στις 21-4-1967. Ο Θεοδωρουλάκης έμεινε ένα χρόνο μόνον ως Α/ΓΕΝ μέχρι που παραιτήθηκε με κεντρική αιτία ότι, ο ΥΕΘΑ Παπαντωνίου δεν θέλησε να δεχτεί τις εισηγήσεις του για τις κρίσεις των υπολοίπων ναυάρχων και επέβαλλε τις δικές του επιλογές.
Η συζήτηση που ακολούθησε με άρθρα στις εφημερίδες και τα περιοδικά που ασχολούνται με τις ΕΔ έχει ενδιαφέρον. Η όλη κρίση κρατήθηκε σε αξιοπρεπή επίπεδα.Έπαιξε ρόλο σ’ αυτό η ΄΄παράδοση΄΄ του ναυτικού και η ποιότητα του Θεοδωρουλάκη, που παρέδιδε και του Αντωνιάδη που παραλάμβανε ως νέος Α/ΓΕΝ. Για την επιλογή του Αντωνιάδη δεν χρειαζόταν ανάμειξη εξωθεσμικών παραγόντων αφού, ήταν ήδη ώριμος ως αρχηγός Στόλου. Δεν είχε κανείς από τον κυβερνητικό χώρο αντιρρήσεις, εφ’ όσον ο τελευταίος ανέκαθεν δεν έκρυβε τη συμπάθειά του στην κεντροαριστερά. Οι συχνές εμπλοκές του με τα μέσα ενημέρωσης {σημ. σημερινή, και μετά την αποστρατεία του όπως θα θυμούνται αρκετοί) και οι έξω από τα δόντια απαντήσεις σε προκλητικές ερωτήσεις περνούσαν στα πρωτοσέλιδα σε κάθε περίπτωση. Φαίνεται και από τη συνέντευξή του η άνεση με την οποία προσεγγίζει θέματα, που δύσκολα θα τα υιοθετούσαν πολλά στελέχη των ΕΔ. Πολυδιαβασμένος και αδιάφορος για την εικόνα τού μη ασχολούμενου με τις λεπτομέρειες.
Ουσιαστικά η κρίση που ενέσκηψε με τους δύο αρχηγούς στη μέση, ήταν μεταξύ των δύο πολιτικών τάσεων που κυριαρχούσαν στο ναυτικό. Αυτής της προσκείμενης στο κυβερνών κόμμα με τον Αντωνιάδη από τη μία και των πιστών στη Νέα Δημοκρατία υπό τον Θεοδωρουλάκη από την άλλη πλευρά. Διαφαίνεται πως η επιμονή του ΥΕΘΑ για την αποστρατεία του τότε Υ/ΓΕΝ Μανουσογιαννάκη, έπαιξε και καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη.
Περιγράφονται σε χοντρές γραμμές τα γεγονότα, επειδή σηματοδοτούν για μια ακόμα φορά τις συνέπειες από υπέρβαση των προβλεπόμενων αρμοδιοτήτων των πολιτικών προϊσταμένων στο χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων. Που απαξιώνοντας τα μόνιμα στελέχη, φέρεται πολύ συχνά με υπεροψία και προσβλητικά. (Είχε προηγηθεί και η κρίση στο ναυτικό πάλι με τις επιλογές του ΠΑΣΟΚ το 1993).
Αυτή η απαξίωση, που εμφανίζεται για πρώτη φορά σε τέτοια έκταση, έχει πιθανότατα δύο αιτίες. Την αίσθηση κατ’ αρχήν πως οι στρατιωτικοί είναι υπεύθυνοι για τη δικτατορία 1967-74 και ό,τι προέκυψε απ’ αυτήν (μεταξύ των άλλων ο παραγκωνισμός των παραδοσιακών πολιτικών εκτός του Αβέρωφ). Και κύρια το γεγονός πως έπαυσε η εποχή, που η στολή ήταν συνδεδεμένη με νικηφόρους πολέμους που μεγάλωσαν την Ελλάδα. Άλλοι είναι οι συνειρμοί σήμερα. Την ίδια στιγμή όμως με τη διαιώνιση αυτής της απαξίας, έχουμε τη νέα γενιά των στελεχών, που η συντριπτική πλειοψηφία της δεν ήταν γεννημένοι το 1967. Αυτοί δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί αυτή η απαξιωτική στάση από τους πολιτικούς και μερίδα δημοσιογράφων και ΜΜΕ. Είναι επικίνδυνο το φαινόμενο αυτό. Τα νέα στελέχη των ΕΔ είναι πολύ πιο μορφωμένα επαγγελματικά, απ’ ότι οι προηγούμενοι. Και ο λόγος είναι προφανής αφού, τα όπλα γίνονται όλο και πιο πολύπλοκα, οι χρήσεις των ΕΔ είναι πολύ πιο σύνθετες, τα καθήκοντα που υποχρεούνται να ασκούν χρειάζονται επιστημονικές εξειδικεύσεις και πρακτική εξάσκηση σε ό,τι πιο προηγμένο παράγεται στη βιομηχανία όπλων. Η επιστήμη λειτουργεί κατά παραγγελία των πολεμικών βιομηχανιών και οι στρατιωτικοί βάζουν τους όρους και τις παραγγελίες ανάλογα με τις αποστολές, που τους φορτώνουν οι χρήστες των ΕΔ. Με τις συνθήκες και τις προϋποθέσεις αυτές το στέλεχος, που μορφώνεται σε επίπεδα μεταπτυχιακών σπουδών, δεν μπορεί να καταλάβει γιατί στη χώρα αυτή τον στραβοκοιτάνε.
Ο Αντωνιάδης δέχθηκε να συζητήσει στα πλαίσια της εργασίας αυτής, παρ’ ότι ως Α/ΓΕΝ θα μπορούσε να προβάλει κώλυμα. Παρά το γεγονός πως, κατ’ επανάληψη έχει ασκηθεί κριτική στις επιλογές του να εκφράζει τη νέα πολιτική της χρήσης των ΕΔ και εκτός συνόρων... Κερδίζει ο τόπος αυτός και ο λαός του, όταν βλέπει τους στρατιωτικούς σε πατριωτικό ρόλο. Σημειώνουμε πως ο Αντωνιάδης παρά την ταύτισή του με την πολιτική αυτή, προέβη σε υπερβάσεις, κυρίως με το δημόσιο λόγο του, αδιανόητες για αρχηγό όπλου εν ενεργεία και απόστρατο. Τέλος συμπληρώνουμε πως ούτε η επαγγελματική του ζωή ήταν προβλέψιμη και συντηρητική.
Τα παραπάνω γράφονταν λίγο μετά τη λήψη της συνέντευξης και παραμένουν αναλλοίωτα και σήμερα (Νοέμβρης του 2013)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο μπλοκ μας δημοσιεύει κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές, και διατηρούμε το δικαίωμα να μην δημοσιεύουμε συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια όπου τα εντοπίζουμε.
Όσοι επιθυμούν να παίρνουν τις αναρτήσεις από το μπλογκ μπορούν να το κάνουν ελεύθερα με την παράκληση όπως σαν πηγή ενημέρωσης να αναφέρουν το ιστολόγιο μας.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.