Οι νόμοι του ελληνικού κράτους δεν είναι η πολιτική θέληση του ελληνικού λαού.

Εγινε μια δημοσκόπηση για λογαριασμό ενός ραδιοσταθμού. Τα ευρήματα της δημοσκόπησης αυτής είναι από τα πιο …ενδιαφέροντα που έχουν εμφανιστεί τελευταία σε δημοσκόπηση.

Συνοπτικά λοιπόν, και κατά την δημοσκόπηση πάντα, η ελληνική κοινωνία έχει την εξής γνώμη:

76% – η χώρα βαδίζει σε λάθος κατεύθυνση. 90% – ο μέσος έλληνας νιώθει αβεβαιότητα για το προσωπικό του μέλλον. 86% – η οικονομική του κατάσταση έχει χειροτερέψει. 60% – κανένας για καταλληλότερος πρωθυπουργός. 59% – κανένα κόμμα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την διαφθορά. 58% – κανένα κόμμα δεν ανταποκρίνεται στις ελπίδες/προσδοκίες του μέσου έλληνα. 54% – κανένα κόμμα δεν έχει καλύτερες προτάσεις για τον τόπο από τα άλλα κόμματα. 86% – ο κατώτατος μισθός πρέπει να επανέλθει στο επίπεδο που είχε πριν τα μνημόνια. 86% – φορολογική αλλαγή και φορολόγηση του μεγάλου πλούτου. 84% – διαγραφή του ελληνικού δημόσιου χρέους. 77% – κατάργηση των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων. 70% – ο δημόσιος και ο φυσικός πλούτος να μην περάσουν σε ιδιωτικά χέρια. 51% – οι τράπεζες να περάσουν σε δημόσιο-κρατικό έλεγχο ώστε να γίνει οικονομική ανάπτυξη. 47% – δηλώνουν κομματική προτίμηση. 37% – δηλώνουν πως θα απέχουν στις εκλογές. 10% – δηλώνουν αναποφάσιστοι.

Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα. Ενα και μοναδικό είναι το πρόβλημά μας: Εμείς, ο λαός, (οι “μάζες”), δεν έχουμε καμμία πολιτική εξουσία.

Και έτσι, ΔΕΝ μπορούμε όλα τα παραπάνω να τα κάνουμε νόμο. Νόμους.

Αυτό είναι, ίσως, και το μοναδικό πρόβλημα που έχουμε. Ολα τα άλλα μας προβλήματα είναι αποτελέσματα αυτού του βασικού μας προβλήματος.

Εκείνοι που κατέχουν την νομοθετική εξουσία στα χέρια τους κάνουν νόμους οι οποίοι δίνουν ασυλία στους τραπεζίτες και οι οποίοι νόμοι θεωρούν “έκφραση ευγνωμοσύνης” τον χρηματισμό. Νόμοι σου λέει. Κι ενώ νομοθετούν τέτοια, δεν διατρέχουν κανέναν κίνδυνο από την δικαιοσύνη. Απολύτως κανέναν.

Εμείς όμως, ο λαός, (οι “μάζες”), δεν μπορούμε να κάνουμε νόμο την πολιτική μας θέληση.

Διότι δεν το προβλέπει το “δημοκρατικό” μας πολίτευμα. “Δεν προβλέπεται” που λέγαμε και στο στρατό.

Και φυσικά δεν μπορούμε να ασκήσουμε και κανέναν έλεγχο στην δικαιοσύνη, η οποία επικαλούμενη αυτή την αισχρή νομοθεσία, δεν διώκει κανέναν από τους κυρίους που μας κυβέρνησαν και μας κυβερνούν, παρότι δεν εφάρμοσαν ποτέ την πολιτική μας θέληση (ούτε και τις υποσχέσεις τους). Και που νομοθετούν και ότι νάναι.

Εχουμε λοιπόν, ως κοινωνία, και την σωστή γνώμη για τα συμφέροντά μας και την πολιτική θέληση. Τι δεν έχουμε; ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ.

Δεν έχουμε ως λαός την πολιτική και νομοθετική εξουσία για να επιβάλλουμε την πολιτική μας θέληση, με νόμο.

Οι νόμοι του ελληνικού κράτους δεν είναι η πολιτική θέληση του ελληνικού λαού.

Αυτό μας λένε αυτές οι δημοσκοπήσεις. Και η διορισμένη από την κυβέρνηση δικαιοσύνη, η οποία δεν υπόκειται σε κανέναν λαϊκό έλεγχο, κάνει πως δεν το καταλαβαίνει αυτό.

Κατά τα άλλα μας λένε απερίφραστα πως: “είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε“.

Είναι όμως έτσι; Φταίει άραγε μόνο ο καπιταλισμός; (Στον σοσιαλισμό τι έφταιγε;) Η μήπως, ότι και να γίνει, και σε κάθε οικονομικό σύστημα, φταίμε πάντα εμείς;

Αναρωτιέμαι, αν είχαμε την δυνατότητα ως συγκροτημένος δήμος πολιτών (με την αρχαία ΕΛΛΗΝΙΚΗ έννοια), σε πόσους μήνες θα είχαμε καταφέρει να αποδείξουμε:

ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ, ΚΥΡΙΕ!

Είναι το πολίτευμα, κύριε. Δώστε στον λαό την νομοθετική εξουσία, και θα στον συγυρίσουμε εμείς και τον καπιταλισμό τους, και τον σοσιαλισμό σου.

Θραξ ο Αναρμόδιος

ΥΓ. Αυτή η λαβωμένη κοινωνία, αυτή η κοινωνία η μολυσμένη από την διαφθορά και την σαπίλα του κομματικού συστήματος που παρουσιάζεται και για δημοκρατία, αυτή η κοινωνία όμηρος των κομμάτων και των σωματείων-κομματικών παραρτημάτων, αυτή η κοινωνία που με νύχια και με δόντια κρατούν διχασμένη και παραζαλισμένη, αυτή η κοινωνία για την οποία ξοδεύουν τεράστιους πόρους για να μείνει πολιτικό νήπιο, αυτή η κοινωνία στην οποία οι ειδήμονες και οι σοφοί των ηγεσιών των κομμάτων (και των αριστερών κομμάτων που κόπτονται μάλιστα και για τον λαό και για την λαϊκή εξουσία) δεν εξήγησαν ποτέ τι είναι δημοκρατία, έρχεται και μας λέει πως ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΓΝΩΜΗ ΤΗΣ. Φαντάσου δηλαδή αυτή την κοινωνία να έχει συγκροτήσει την πολιτική κοινωνία για την οποία μιλάει ο Αριστοτέλης! Φαντάσου δηλαδή αυτή την κοινωνία συγκροτημένο δήμο πολιτών!

Γνωρίζετε ότι σύμφωνα με το σύνταγμα της χώρας μας…..

Με πλειοψηφία 151 βουλευτών αλλάζουν τα σύνορα της χώρας.
Άρθρο: 27 Παράγραφος 1.

Με πλειοψηφία 151 βουλευτών ξένα στρατεύματα εγκαθίσταται στη χώρα.
Άρθρο: 27 Παράγραφος 2.

Με πλειοψηφία 180 βουλευτών εκχωρούνται συνταγματικές αρμοδιότητες σε διεθνή όργανα.
Άρθρο: 28 Παράγραφος 2

Με πλειοψηφία 151 βουλευτών γίνεται περιορισμός της εθνικής κυριαρχίας.
Άρθρο: 28 Παράγραφος 3.

Απαγορεύεται πρόταση νόμων από τους πολίτες που δεν είναι Βουλευτές ή μέλη της κυβέρνησης.
Άρθρο: 73 Παράγραφος 1.

Απαγορεύονται δημοψηφίσματα με πρωτοβουλία πολιτών.
Άρθρο: 44 Παράγραφος 2.

Απαγορεύονται δημοψηφίσματα για νόμους που έχουν ήδη ψηφιστεί και αφορούν δημοσιονομικά θέματα.
Άρθρο: 44 Παράγραφος 2.

Μόνο η Βουλή αναθεωρεί το Σύνταγμα.
Άρθρο: 110 Παράγραφος 2.

Η αστυνομία μπορεί να απαγορεύσει τις δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις.
Άρθρο 11. Παράγραφος 2.

Η Βουλή με πλειοψηφία 180 βουλευτών κηρύσσει κατάσταση πολιορκίας και αναστέλλει άρθρα του Συντάγματος που αφορούν ατομικά δικαιώματα.
Άρθρο 48. Παράγραφοι 1,6.

Η κάθε κυβέρνηση μπορεί να αλλάξει όπως θέλει το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης.
Άρθρο 22. Παράγραφος 5.

Η κάθε κυβέρνηση μπορεί να αλλάξει όπως θέλει τον εκλογικό νόμο.
Άρθρο 54 Παράγραφος 1.

Η κάθε κυβέρνηση μπορεί να αλλάξει όπως θέλει το νόμισμα της χώρας.
Άρθρο 80. Παράγραφος 2.

Η κυβέρνηση επιλέγει τους προέδρους και αντιπροέδρους του Συμβουλίου Επικρατείας, Αρείου Πάγου και Ελεγκτικού Συνεδρίου. 
Άρθρο: 90 Παράγραφος 5.

Η κυβέρνηση μπορεί να προσβάλλει τις προαγωγές,τοποθετήσεις, μεταθέσεις, αποσπάσεις και μετατάξεις των δικαστικών λειτουργών.
Άρθρο: 90 Παράγραφος 3.

Μόνο η Βουλή αποφασίζει για τη δίωξη των Βουλευτών.
Άρθρο 61 Παράγραφος 2.
Άρθρο 62 Παράγραφος 1.

Μόνο η Βουλή αποφασίζει για τη δίωξη μελών της κυβέρνησης ή όσων στο παρελθόν διετέλεσαν μέλη της κυβέρνησης.
Άρθρο 86 Παράγραφος 1.

Μόνο η Βουλή αποφασίζει για το ύψος των αποδοχών των Βουλευτών.
Άρθρο 63 Παράγραφοι 1,2.

Παρέχει ειδική προστασία στις ναυτιλιακές επιχειρήσεις και στα κεφάλαια εξωτερικού που εισάγονται στη χώρα μας.
Άρθρο 107 Παράγραφος 1.

Δεν προβλέπεται καμία κύρωση σε Βουλευτές που ψήφισαν αντισυνταγματικούς νόμους.
Δείτε το Σύνταγμα της Ελλάδος στην ιστοσελίδα της Βουλής των Ελλήνων

troktiko.eu