Αλλά είπαμε, η Άμυνα της χώρας δεν φέρνει ψήφους…

Ελλάδα: Η αμυντική κατάσταση και οι… μόνιμες παθογένειες.
Η χώρα μας πάντα αντιμετώπιζε εχθρικούς γείτονες και ήταν σχεδόν πάντα σε εχθροπραξίες με τους γείτονες της η σε τεταμένες σχέσεις μαζί τους (καλή ώρα όπως σήμερα). Αυτό υποχρέωνε και υποχρεώνει τη χώρα να ξοδεύει μεγάλα ποσά στην άμυνα της, δυσανάλογα με τις οικονομικές της δυνατότητες. Δυστυχώς όμως, η πολιτική της ηγεσία (με ελάχιστες εξαιρέσεις), ποτέ δεν ασχολήθηκε σοβαρά με την Εθνική Άμυνα γιατί μαζί με τις διεθνείς σχέσεις ήταν δύο θέματα που δεν πουλάγανε εκλογικά.
Του ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ (Γ.Α.)
Από την άλλη, επειδή η Ελλάδα είχε ταλαιπωρηθεί από σειρά πραξικοπημάτων, οι πολιτικοί, λόγω ανασφάλειας, προωθούσαν στην επετηρίδα όσο μπορούσαν όχι τους καλύτερους αξιωματικούς, αλλά αυτούς που είτε ήταν κομματικοί φίλοι, είτε αυτούς που είχαν δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία. Οι καλοί; Αυτοί που θα έβγαζαν «τα κάστανα από τη φωτιά» σε ώρα ανάγκης; Στον Καιάδα.
Για τους περισσότερους Έλληνες πολιτικούς, οτιδήποτε δεν φέρνει ψήφους… ή μίζες, είναι θέμα χωρίς ενδιαφέρον. Σε κάποιο βαθμό, κατά την τελευταία δεκαετία, υπήρξε μία τάση αλλαγής στην αξιολόγηση των αξιωματικών χωρίς όμως να γίνεται το σύστημα αξιοκρατικό στην ουσία.
Πολλές φορές ακούμε ότι στον στρατό γίνονται σπατάλες και πρέπει να γίνουν περικοπές ή εξορθολογισμός εξόδων. Οι περισσότεροι που το ακούν αυτό, το μυαλό τους πάει στις μίζες, γιατί διαφορετικά οι στρατιωτικοί, μισθολογικά και επιδοματικά, είναι οι ποιο αδικημένοι του δημόσιου τομέα. Τα στρατόπεδα και οι οικιστικές εγκαταστάσεις των αξιωματικών είναι οριακά αποδεκτές, επομένως εκτός από τις μίζες για τι άλλο μπορεί να μιλάμε;
Αγαπητοί μου, υπάρχει μεγάλη σπατάλη σε δευτερεύοντα θέματα η οποία είναι αποτέλεσμα της αδιαφορίας της πολιτικής ηγεσίας και της κακοδιαχείρισης. Παράδειγμα, γιατί πρέπει να υπάρχει πολυτυπία στο τροχαίο υλικό όλων των σωμάτων; Εκτός αυτών που έχουν μάχιμα καθήκοντα, όλα τα άλλα θα μπορούσαν να είναι ενιαίου τύπου και για τα τρία σώματα.
Πότε έγινε διαγωνισμός για τις τιμές ανταλλακτικών συνολικά; Πότε έγινε διαγωνισμός που να προβλέπει εγγυήσεις στρατιωτικών απαιτήσεων και σε βάθος χρόνου και όχι την τυπική εγγύηση της αντιπροσωπίας; Πότε έγινε διαγωνισμός στον οποίον να συμμετέχουν τα ίδια τα εργοστάσια και όχι οι αντιπροσωπείες; κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ…
Γιατί η κάθε μονάδα κάνει προμήθειες αναλωσίμων και αυτό δεν γίνεται κεντρικά;. Γιατί ο Στρατός δεν έχει αυτόνομη υπηρεσία που να «καταλογοποιήσει» όλο το μη αμυντικό υλικό και να θέσει προδιαγραφές για αυτό το υλικό; Γιατί δεν υπάρχει τυποποίηση στα παπούτσια εξόδου ώστε να υπάρχει κοινός τύπος και για τα τρία σώματα;. Πιστέψτε με, μπορώ να γράψω ένα αρκετά χοντρό βιβλίο απαριθμώντας όλες τις περιπτώσεις.
Σκεφτείτε τι οικονομίες κλίμακος θα μπορούσαν γίνουν και τώρα σκεφτείτε όχι μόνο τη διάθεση των ποσών αυτών σε καίριες αμυντικές ανάγκες αλλά ακόμη και για να αποφευχθούν οι μισθολογικές μειώσεις που επιβλήθηκαν στους στρατιωτικούς.
Γιατί ο στρατός επιτελεί το κοινωνικό έργο άλλων υπηρεσιών; Διότι δεν είναι μόνο το κόστος π.χ. των αεροδιακομιδών, είναι και η κόπωση και φθορά του υλικού. Με τρελαίνει κάθε φορά να ακούω στις ειδήσεις επείγουσα αεροδιακομιδή με ένα C130 ή Super Puma και τα ελικόπτερα και τα αεροπλάνα του ΕΚΑΒ κάθονται ακινητοποιημένα για διάφορους ηλίθιους λόγους.
Έχουμε φτάσει σε τέτοιο βαθμό ανοησίας και γελοιότητας που στο τέλος θα ζητήσουμε από τον στρατό να πηγαίνει τα παιδιά στο σχολείο με Μ-113 σε συγκεκριμένες περιοχές. Γιατί δεν αντιγράφουμε και εφαρμόζουμε απόλυτα πετυχημένα συστήματα προμηθειών άλλων χωρών;
Τί ξέρει ο εκάστοτε Υπουργός Άμυνας για το ποιο οπλικό σύστημα είναι το πιο κατάλληλο για τις αμυντικές ανάγκες της Ελλάδας και γιατί; ΤΙΠΟΤΑ. Γιατί το ΚΥΣΕΑ, ή ο Πρωθυπουργός να αποφασίζει με πολιτικά κριτήρια ποιο τύπο μαχητικού θα προμηθευτεί η Αεροπορία; Αυτός θα το πετάξει;
Γιατί «σαλαμοποιούν» τις μεγάλες προμήθειες, όπως π.χ. υποβρύχια χωρίς τορπίλες και μπαταρίες, αεροπλάνα χωρίς όπλα και Σύστημα Αυτοπροστασίας, άρματα χωρίς πυρομαχικά; Υπάρχουν ση χώρα μας τόσα πολλά απίστευτα παραδείγματα εγκληματικής κακοδιαχείρισης. Η απάντηση είναι απλή: Για τις μίζες βεβαίως βεβαίως.
Παρ’ όλες τις περικοπές που έχουν γίνει, εξακολουθούμε να διαθέτουμε έναν αξιόμαχο στρατό σε γενικές γραμμές, όχι όμως για πολύ ακόμα. Εάν τα λεφτά που ξοδεύαμε τόσα χρόνια είχαν ξοδευτεί με σύνεση και εξυπνάδα θα είχαμε έναν από τους ποιο άρτιους, αξιόμαχους και καλοεξοπλισμένους στρατούς στην περιοχή μας.
Γιατί έχουμε Αμυντικογενές Δόγμα και όχι ένα μικτό Δόγμα με Αμυντικά αλλά και Επιθετικά (υπό προϋποθέσεις) στοιχεία; Εάν το Στρατιωτικό Δόγμα της χώρας ήταν πολυεπίπεδο και σύνθετο, Αμυντικό αλλά και Επιθετικό, διατυπωμένο με όρους ήπιους και σαφείς (Σιδερένια Γροθιά μέσα σε Βελούδινο Γάντι), τότε να είστε σίγουροι ότι όλοι οι προπέτες γείτονες θα άλλαζαν και συμπεριφορές και τόνο έκφρασης.
Επειδή με αυτά που λέω και γράφω στενοχωρώ κάποιους… «ειρηνόφιλους» συμπατριώτες, που μονίμως ωρύονται ότι όσοι δεν συμφωνούν μαζί τους είναι πολεμοκάπηλοι, δολοφόνοι των λαών κ.λπ. και ότι με τα λεφτά που ξοδεύουμε στην άμυνα μπορούσαμε να φτιάξουμε τόσα σχολεία και τόσα νοσοκομεία, να τους πληροφορήσω, ότι:
Πρώτον, η Ελλάδα που χαίρονται σήμερα υπάρχει από το αίμα που έχυσαν οι στρατιώτες της καθώς και οι αγωνιστές της και όχι από της θυσίες των απανταχού ειρηνόφιλων.
Δεύτερον, αν η Ελλάδα χάσει έναν πόλεμο, η καταστροφή που θα υποστούμε θα είναι τέτοια, που η ύπαρξη σχολείου η νοσοκομείου θα ανάγεται στη σφαίρα του ονείρου. Η Άμυνα είναι σαν τον γιατρό, αχρείαστος να είναι, αλλά ας έχουμε καλού κακού έναν από κοντά.
Κι ένα τελευταίο, όλοι οι σύγχρονοι στρατοί έχουν κανόνες-οδηγίες εμπλοκής για τις μονάδες πρώτης γραμμής, γιατί εμείς δεν έχουμε; Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό, εάν υπήρχαν οδηγίες κανόνων εμπλοκής την εποχή των Ιμίων δεν θα είχε υπάρξει επεισόδιο, θα είχε λήξει πριν τη γενέσει του.
Αλλά είπαμε, η Άμυνα της χώρας δεν φέρνει ψήφους…