Φωτογραφίες --Ένας άνεργος μαγειρεύει για τους άστεγους ...

Μεσημέρι Πέμπτης και στην πλατεία «Περιβολάκια» της Κορίνθου από μια μεγάλη κατσαρόλα αχνίζει το φρεσκομαγειρεμένο φαγητό. Το μενού σήμερα περιλαμβάνει μακαρόνια με λαχανικά…
Άνθρωποι πεινασμένοι, ταλαιπωρημένοι, φτωχοί και κάθε λογής κατατρεγμένοι πλησιάζουν στο αυτοσχέδιο μαγειρείο που έχει στηθεί και στέκονται ένας μετά τον άλλο στην ουρά περιμένοντας τη σειρά τους.
Επιτέλους, θα απολαύσουν ένα πιάτο ζεστό φαγητό μετά από ώρες, ημέρες, εβδομάδες πείνας… ; Ποιος ξέρει; Όλοι τους νηστικοί, όλοι τους θύματα της κρίσης.
Απέναντί τους βρίσκεται ένα άλλο θύμα της κρίσης, ένας μακροχρόνια άνεργος άνδρας, που έχει αναλάβει ρόλο μάγειρα, σιτιστή, «χορηγού» αλλά πάνω από όλα συνανθρώπου.
Εδώ και τρία χρόνια, γυρίζει όλες τις γειτονιές της Αθήνας, όπου το πρόβλημα της οικονομικής και ανθρωπιστικής κρίσης είναι πραγματικά τεράστιο, ενώ το τελευταίο διάστημα ξεκίνησε περιοδεία ανθρωπιάς σε όλη την επικράτεια αφού η πείνα και η ανέχεια έχει εξαπλωθεί σαν καρκίνος στις σάρκες όλης της χώρας.
Χθες βρέθηκε στην Κόρινθο, σήμερα θα μαγειρέψει στην Ικαρία, αύριο κάπου άλλου… αλλά πάντα δίπλα στους αναξιοπαθούντες.
Ο ίδιος αυτοαποκαλείται ως ο «Άλλος Άνθρωπος». Με αυτό το όνομα έχει γίνει γνωστός και έτσι έχει διαδοθεί η δράση του. Αν, όμως, ρωτήσεις τους υποσιτισμένους, άστεγους, νεόπτωχους, άνεργους που τρώνε από τα χέρια του δεν είναι ο «Άλλος» αλλά ο δικός τους άνθρωπος.
Μόνο τον τελευταίο μήνα έχει γυρίσει πόλεις και βουνά προκειμένου να ταΐσει τους συμπολίτες του, που υποφέρουν. Ζάκυνθος, Πύργος, Καλαμάτα, Γύθειο, Σπάρτη, Αγρίνιο, Πάτρα, Μεσολόγγι, Ναύπακτος, Πάτρα είναι μόνο μερικές από τις τελευταίες στάσεις του αλλά η ανάγκη να στηρίξει, να βοηθήσει και να συμφάει με τους εξαθλιωμένους Έλληνες είναι τέτοια που τον σπρώχνει να γυρίσει σε κάθε γωνιά αυτού του τόπου. Αυτός και η κατσαρόλα του, χωρίς ίδια μέσα, χωρίς «χορηγούς», χωρίς συμφέροντα.
«Ο σκοπός είναι να τρώμε όλοι μαζί και να μη λυπόμαστε τους ανθρώπους. Δεν κάνουμε ελεημοσύνη, ένα γεύμα κάνουμε» τονίζει κατηγορηματικά ο κ. Κώστας.
Ξεκίνησε την ανιδιοτελή δράση του τον Δεκέμβριο του 2011, έπειτα από ένα περιστατικό που, όπως αποκαλύπτει ο ίδιος, τον στιγμάτισε.
«Εργαζόμουν για 25 χρόνια στον χώρο της διαφήμισης και του μάρκετινγκ ως στέλεχος σε μια πολυεθνική εταιρεία. Τον Σεπτέμβριο του 2009 έχασα τη δουλειά μου και έως σήμερα παραμένω άνεργος. Το πρώτο διάστημα ήταν σκληρό. Αναγκάστηκα να μετακομίσω και σε ηλικία 47 ετών επέστρεψα στο πατρικό μου, όπου μένω πλέον με τη μητέρα μου.
Έκανα πολλές προσπάθειες να βρω δουλειά, όμως όλες έπεσαν στο κενό. Κι εγώ με τη σειρά μου σε πολύμηνη κατάθλιψη. Δεν ήθελα να βλέπω κανέναν, δεν ήθελα να βγαίνω έξω, ήμουν μονίμως χαμένος στις σκέψεις μου. Συνολικά έκανα ένα εξάμηνο να βγω από το σπίτι.
Ώσπου μια μέρα αποφάσισα να κάνω έναν περίπατο για να καθαρίσει κάπως το μυαλό μου από την κλεισούρα. Και τότε συνέβη κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ.
Περπατώντας στον δρόμο αντίκρισα δυο παιδιά, όχι μεγαλύτερα από 14 ετών, να παλεύουν πάνω από έναν κάδο απορριμμάτων για ένα σάπιο μήλο. Χτυπούσαν με μανία το ένα το άλλο, προσπαθώντας να το πάρουν.
Η εικόνα αυτή με συγκλόνισε.  Γυρίζοντας σπίτι, πήρα τηλέφωνο μια φίλη και τη ρώτησα αν θα την ενδιέφερε να βγούμε παρέα και να μοιράσουμε φαγητό σε κόσμο που έχει ανάγκη.
Δέχτηκε και την επόμενη μέρα φτιάξαμε μερικά σάντουιτς και πήραμε τους δρόμους. Στην αρχή οι περαστικοί, ακόμα και οι άποροι, μας αντιμετώπιζαν με δισταγμό – παρότι προσφέραμε εντελώς δωρεάν φαγητό, κανείς δεν το έπαιρνε. Έτσι, τα πρώτα σάντουιτς αναγκαστήκαμε να τα φάμε εμείς. Όμως, δεν το βάλαμε κάτω» αναφέρει.
Σήμερα, τέσσερα χρόνια μετά, έχει φτάσει στο σημείο με τη συνδρομή μερικών ακόμη φιλεύσπλαχνων εθελοντών να ταΐζει γύρω στους 200-250 πάμφτωχους Αθηναίους σε καθημερινή βάση. Δηλαδή, 7.500 μερίδες το μήνα!
Τα πάγια έξοδα της κουζίνας, εκτός από τα τρόφιμα, είναι 4 φιάλες προπάνιο, που κοστίζουν 96 ευρώ, 150 ευρώ για ψωμί κάθε μήνα και 180 ευρώ για συσκευασίες, μπολάκια, κουταλάκια, κ.λπ.
«Τα χρήματα μας τα δίνει ο κόσμος, έχουμε ένα κατσαρολάκι και ο συνεισφέρει ο καθένας όσο θέλει. Δεν υπάρχει τιμή φαγητού, είναι δωρεάν, όσο θέλει ο καθένας βάζει μέσα στην κατσαρόλα, 20 λεπτά, μισό ευρώ, τα μαζεύουμε και ψωνίζουμε ανάλογα με τις ανάγκες μας.
Ό,τι περισσεύει από τα χρήματα της κουζίνας στο τέλος του μήνα, τα παιδιά που είναι μαζί μου, άστεγα και άπορα παιδιά, τα μοιραζόμαστε. Καλά μη φανταστείς, παίρνει ο καθένας μας περίπου 4 -5 ευρώ, όσο μισή κούτα παράνομα τσιγάρα» εξηγεί ο ίδιος.
Ωστόσο, σπεύδει να ξεκαθαρίσει πως δεν δέχεται πονηρές χορηγίες από Δήμους, Εκκλησίες, σούπερ μάρκετ, που θέλουν εμμέσως να διαφημιστούν. Μόνο από ανθρώπους γίνονται δεκτές οι δωρεές.
«Δεν είμαστε Μ.Κ.Ο, δεν έχουμε καν νομική μορφή και υπόσταση. Είναι καθαρά μια κίνηση από άνθρωπο για τον άνθρωπο. Αν έρθει ο τάδε πλούσιος εκεί που μαγειρεύουμε και μας δώσει χρήματα θα τα πάρουμε, αλλά να έρθει σαν άνθρωπος, όχι σαν εταιρία» διευκρινίζει ο άνεργος μάγειρας, η δράση του οποίου αναμφισβήτητα αποτελεί παράδειγμα ανθρωπιάς και αλληλεγγύης για όλους μας.