Αυτό το δίλημμα, βασανίζει όλους και περισσότερους Έλληνες, κυρίως τους νεότερους, καθώς μετά από 4 χρόνια βαθιάς κρίσης, έχει προσδιοριστεί σε μεγάλο βαθμό η πορεία του καραβιού στα επόμενα χρόνια.
Μπορεί φυσικά να έχει ανακαλυφθεί ένας παραπλανητικός τίτλος, όπως είναι το περιβόητο success story, για να διασωθεί ότι μπορεί, ωστόσο μέσα από έρευνες αλλά κυρίως από την καθημερινότητα, αποδεικνύεται περίτρανα ο δείκτης απαισιοδοξίας των Ελλήνων για το μέλλον της χώρας. Είναι ίσως εντελώς πρωτόγνωρο στην νεότερη ιστορία της χώρας, να μην υπάρχει ένα ορατό σημείο ανάκαμψης, μια αρχή που να γεννάται από ένα τέλος. Τα κρίσιμα ζητήματα εν προκειμένω είναι αφενός η διάρκεια της κατηφόρας και αφετέρου τα μέσα ανάκαμψης. Σημαντικό επίσης είναι η χώρα να βγει από τον κυκλώνα που ενεπλάκη, με τις λιγότερες δυνατές απώλειες.
Ακριβώς επειδή οι σημερινές συνθήκες έχουν εκθέσει ανεπανόρθωτα τα Νόμπελ Οικονομίας και προφήτες δεν υπάρχουν, η επιλογή της φυγής προς άλλες πολιτείες για μια καλύτερη προοπτική αποτελεί μάλλον μονόδρομο. Δυστυχώς, μια γενιά ανθρώπων που θα μπορούσε να συμβάλλει ουσιαστικά στην παραγωγική ανάκαμψη της χώρας, εξαναγκάζεται να διοχετεύσει το ταλέντο της και τις ικανότητες της σε ξένους τόπους, με ότι αυτό συνεπάγεται για την ίδια την πατρίδα.
Η φυγή στο εξωτερικό δεν αποτελεί ωστόσο σε καμία περίπτωση μια ιδεατή κατάσταση, μια γη της επαγγελίας όπου αναμένουν τους ‘Ελληνες με ανοιχτές αγκάλες .Όσοι έχουν αυτήν την ψευδαίσθηση θα απογοητευτούν πολύ γρήγορα και δε θα καταφέρουν να προσαρμοστούν. Κάθε κοινωνία και κάθε τόπος έχει τις δικές του παθογένειες, για αυτό και οι προσδοκίες πρέπει να είναι ρεαλιστικές και γήινες. Τίποτα δε χαρίζεται και κανείς δεν χρωστάει σε κανέναν.
Ωστόσο, με βάση κάποια αντικειμενικά κριτήρια, όπως είναι η ποιότητα ζωής και η προοπτική εξέλιξης μέσα από την εργασία, η ζυγαριά κλείνει σαφώς υπέρ της μετανάστευσης. Επιπλέον, για όσους χρησιμοποιούν το χιλιοειπωμένο επιχείρημα “και ποιος θα φτιάξει αυτή τη χώρα;” η απάντηση είναι απλούστατη: οι ενδυναμωμένοι μέσα από την εργασιακή και προσωπική ανάπτυξη-κάτι που είναι εφικτό να προκύψει εκτός Ελλάδας-και όχι οι αδύναμοι και εγκλωβισμένοι σε ένα παρασιτικό σύστημα, όπως το σημερινό ελληνικό.
Επίσης η εμπειρία της εργασίας στο εξωτερικό-και ιδιαίτερα σε μια πολιτισμένη εργασιακά χώρα-ξεδιαλύνει και τις πραγματικές παθογένειες του ελληνικού συστήματος, καθορίζοντας τι πρέπει να μείνει και τι να φύγει. Σαφέστατα και ο υπέροχος ελληνικός ήλιος, η ελληνική θάλασσα, οι γεύσεις και η ρίζα μας είναι αξίες αναντικατάστατες αλλά δυστυχώς δεν αρκούν για να διαμορφώσουν μια σπουδαία επίσης αξία, όπως είναι η ποιότητα ζωής.
Δυστυχώς, για πολλούς και διάφορους λόγους η ποιότητα ζωής στην Ελλάδα σήμερα αφορά ελάχιστους ενώ γίνεται μια απαράδεκτη προσπάθεια να γαλουχηθούν οι νεότερες γενιές με την αίσθηση ότι 400 ευρώ είναι αξιοπρεπής μισθός. Αυτό πρέπει να είναι και ένα βασικό πεδίο σύγκρουσης με το κατεστημένο και τους δοσίλογους τους που προσπαθούν βίαια και απότομα να εκμηδενίσουν την αξία της αξιοπρεπούς διαβίωσης στο όνομα της κάθαρσης από ένα παρακράτος που τελούσε υπό την ανοχή τους και οι ίδιοι δημιούργησαν.
Για όσους πάρουν τη δύσκολη αυτή απόφαση, καλό ταξίδι και καλή προσαρμογή.
Πηγή: antinoikokuraios.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο μπλοκ μας δημοσιεύει κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές, και διατηρούμε το δικαίωμα να μην δημοσιεύουμε συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια όπου τα εντοπίζουμε.
Όσοι επιθυμούν να παίρνουν τις αναρτήσεις από το μπλογκ μπορούν να το κάνουν ελεύθερα με την παράκληση όπως σαν πηγή ενημέρωσης να αναφέρουν το ιστολόγιο μας.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.