«Ένα παιδί μπορεί να εξαλείψει τον πόλεμο»

BAIA ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΥ.

Έχετε δει τον πίνακα ‘Γκουέρνικα’, του Πικάσου; Έχετε αισθανθεί την απόγνωση, τη μαυρίλα, την απόλυτη καταστροφή, που γεννάει μέσα του; Κάποιοι άνθρωποι, κάποια παιδιά τη βιώνουν αυτό το χρονικό διάστημα. Δεν θα αναφερθώ στο ποιανού επιλογή είναι, ποια συμφέροντα εξυπηρετούν, ποια αιτία το δημιουργεί. Για μένα, πόλεμος και δικαιολογημένος δεν υπάρχει! Με απασχολεί έντονα, αν υπάρχουν τρόποι να μειώσουμε τα φαινόμενα πολέμου, που και στην καθημερινότητα είναι πολλά. Ο πόλεμος δεν είναι μόνο οι μάχες με τα όπλα. Αυτό είναι το τρομερό τέλος στον πόλεμο. Πόλεμος είναι η ψυχολογική βία, η σωματική βία, η κοινωνική βία, η λεκτική βία ,η ηλεκτρονική βία. Καταλήγω, πως ναι, υπάρχει λύση. Εκεί που μπορούμε να προσανατολιστούμε είναι η παιδεία στην οικογένεια και η εκπαίδευση. Η δημιουργία ατόμων με ισορροπημένη και δυνατή προσωπικότητα, μπορεί να εξαλείψει τον πόλεμο. Ένα παιδί που μπορεί να διαχειριστεί τα ζητήματα «βίας», που αντιμετωπίζει, γίνεται ένας ενήλικας, που μπορεί να μειώσει τη «βία», σε όλες τις εκδοχές της.

Καταρχήν , είναι ανάγκη, να δώσουμε τα παιδιά τη δυνατότητα να αναγνωρίσουν και να κατανοήσουν τα συναισθήματά τους. Η γκάμα των συναισθημάτων είναι τεράστια, και πολλές φορές δεν ξέρουμε να τα ξεχωρίσουμε. Κάποιες φορές αυτό μας φέρνει σε δύσκολη θέση και φερόμαστε σπασμωδικά. Άλλες φορές, δεν κατανοούμε την στάση ενός άλλου ανθρώπου, που μπορεί να αισθάνεται κάτι διαφορετικό από εμάς. Όταν δουλεύουμε τον συναισθηματικό μας κόσμο, μπορούμε να κατανοήσουμε το οτι είναι φυσιολογικό σε αντίστοιχες καταστάσεις να νιώθουμε αντίστοιχα συναισθήματα. Με τον τρόπο αυτό να είμαστε φυσιολογικοί. Η κατανόηση και η έκφραση των συναισθημάτων, συνετά, οδηγεί και στον σεβασμό των συναισθημάτων των άλλων. Τα παιδιά είναι καλό να εθίζονται στο να έχουν δικαιώματα και πρωτοβουλίες για πράγματα που τα απασχολούν. Τότε δυναμώνουν τον εσωτερικό τους κόσμο, μαθαίνουν από τα λάθη τους, αυξάνουν την προσπάθειά τους και με τον τρόπο αυτό δεν μπορούν να γίνουν εύκολα θύματα κακεντρεχών ατόμων. Όταν δεν υπάρχουν υποψήφια θύματα, δεν μπορούν να υφίστανται θύτες. Μπορούμε να διδάξουμε με το παράδειγμά μας. Με το να λύνουμε από τα πιο απλά μέχρι τα ανυπέρβλητα προβλήματα που μας απασχολούν με ψυχραιμία και συζήτηση, με υπομονή και καρτερία, δείχνουμε ένα μονοπάτι δύσβατο αλλά ωφέλιμο για το πέρας της ζωής. Ακόμη και όταν αντιμετωπίζουμε δικά τους σφάλματα, από το να φωνάζουμε ή να τους τιμωρούμε (λέξη που με ανατριχιάζει όταν την ακούω), μπορούμε να τους νουθετούμε, να δίνουμε άλλες λύσεις, να συγχωρούμε, να συζητάμε, ή τέλος να έχουν ως κυρώσεις κάτι που να είναι στο πνεύμα ηρεμίας και σεβασμού. Ως παράδειγμα εάν ένα παιδί λέρωσε το χαλί, να βοηθήσει στο πλύσιμο, χωρίς φωνές και προσβολές. Είναι υπέροχο να μάθουμε εμείς και τα παιδιά μας πως όλοι είμαστε ίσοι. Να κατανοήσουμε πως η διαφορετικότητα κέρδος φέρνει σε εμάς, παρά μας δημιουργεί προβλήματα. Ο στόχος του ανθρώπου είναι να γίνεται καλύτερος, και αυτό μπορεί να γίνει από τη μάθηση. Το διαφορετικό, η αλλαγή, η ηρεμία έρχονται από το να αγωνιζόμαστε για να συνυπάρχουμε διαφορετικοί άνθρωποι μαζί. Σημαντικό είναι, επίσης, να μάθουμε τα παιδιά να μιλούν. Να έχουν τη δύναμη να φωνάξουν ΟΧΙ και ΜΗ, σε ότι τους προσβάλει και τους αδικεί. Να μην ντρέπονται να κάνουν λάθη, αρκεί να τα αναγνωρίσουν. Να έχουν την αξιοπρέπεια να ζητάνε συγνώμη όταν αδικήσουν. Να μπορούν να μιλάνε με σεβασμό για ότι δεν τους αρέσει και για ότι δεν βλέπουν φυσιολογικό. Η φωνή έχει δύναμη, αρκεί να είναι φωνή καθαρή και με σεβασμό. Βασικό, προκειμένου να μειώσουμε τις δυνατότητες να υπάρχουν φαινόμενα ‘πολέμου’, είναι να ενδυναμώσουμε τα εσωτερικά κίνητρα του παιδιού και όχι τα εξωτερικά. Οι ενισχυτές που καταλήγουν στον καταναλωτισμό, οδηγούν με ευκολία σε διαδικασίες εκδικητικές, με σκοπό να αποκτήσουν ό,τι υλικό θέλουν ακόμη και εάν δεν το αξίζουν. Για το λόγο αυτό είναι επιτακτική η ανάγκη να εστιάσουμε και να δυναμώσουμε την εσωτερική ανάγκη του παιδιού, να ζήσει ποιοτικά και όμορφα, καλλιεργώντας τον εσωτερικό πλούτο, και με το να θρέφεται με τις αληθινές αξίες της ζωής. Όλοι εμείς μπορούμε να αυξήσουμε αυτούς τους τρόπους , ώστε να ενδυναμώσουμε και τους δικούς μας χαρακτήρες και των παιδιών μας. Η ελπίδα μας είναι σε αυτό και το μέλλον μας στηρίζεται στην ειρήνη σε όλες τις μορφές της. Τότε μόνο θα βλέπουμε την ‘Γκουέρνικα’, χωρίς φόβο, διότι όταν δεν θα υπάρχει πόλεμος, δεν υπάρχει βαρύτητα στην έννοια αυτή. Και αν αυτά φαίνονται όλα πολύ ρομαντικά, δεν έχουμε παρά να δοκιμάσουμε τη συνταγή, ίσως πετύχει και γλυκαθούμε.