"Το χρονικό των διακοπών''

ΒΑΙΑ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΥ.



Οι θερμοκρασίες είναι ακόμη ανεβασμένες.Στο κατώφλι στέκει ο Σεπτέμβρης έτοιμος να μεσουρανίσει.Μου έρχεται στο νου, η ελληνική ταινία με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, ''Η κόρη μου η σοσιαλίστρια'', όπου τις Κυριακές οι εργαζόμενοι του εργοστασίου γέμιζαν τα φορτηγά και πήγαιναν εκδρομή στη θαλάσσα. Ήταν κοντά στη δεκαετία του '60, όπου οι άνθρωποι, απλοί και χωρίς ιδιαίτερες υπερβολές, πήγαιναν εκδρομές ολοήμερες στη θάλασσα και αυτό ήταν οι διακοπές τους.Οι Έλληνες του τοτε είχαν μαζί τους τάπερ γεμάτα με κεφτέδες, ντομάτα και φέτα.Το φρέσκο ψωμί, έκανε τη διαφορά.Φρούτα και νερό σε παγούρια, που το διατηρούσαν περίπου κρύο.Οι παραλίες ήταν ασφικτικά γεμάτες, κάτι τέτοιες μέρες, με ψάθες και ομπρέλες, που οι ίδιοι έφερναν από το σπίτι.Το μεσημέρι, όπου ο ήλιος ήταν καυτός, καθόταν κάτω από τον πλατύ ίσκιο των μεγάλων δέντρων.Οι παρέες ήταν μεγάλες,υπήρχαν γέροι, νέοι και παιδιά.Τραγούδαγαν με την ψυχή του, ξεκουράζονταν μέχρι το απόγευμα πάνω στα κιλιμια, που είχαν στρωμένα.Κάποιοι λίγο πιο μεγάλοι από εμένα μου λένε πως θυμούνται το φορτηγό κάποιου θείου, πάντα γεμάτο με τα παιδιά όλης της γειτονιάς, να πηγαίνουν της ''διακοπές της Κυριακή''.Για μένα υπάρχει μια αμυδρή ,τέτοια εικόνα, ίσως το έζησα πολύ μικρή. Στη δική μου εμπειρία, κοντά στη δεκαετία του΄90, ήταν πιο πλουσιοπάροχες οι διακοπές.Η μία εβδομάδα διακοπών ήταν δεδομένη για τους περισσότερους, κάποιοι έκαναν δεκαπενθήμερο διακοπών, και αρκετοί είκοσι μέρες.Τα καταλύματα ήταν άνετα, με air condition και τηλεόραση.Τα εστιατόρια ήταν γεμάτα.Οι κεφτέδες αντικαταστήθηκαν από πιάτα ημέρας, η ντομάτα από την χωριάτικη σαλάτα.Οι ψάθες δεν υπάρχουν πια, ξαπλώστρες με καφέ είναι η νέα τάση.Τα τραγούδια ακούγονται από τους dj's, και ξεκίνησε η μόδα των κοκτέιλς.Τα περρισότερα χρήματα προέρχονται από δάνεια, και αργότερα από διακοποδάνεια. Κοντά στο 2000, φοιτήτρια πια,ζούσαμε σε ένα μοναδικό δικό μας κόσμο.Θέλαμε να μοιάσουμε τις κυρίες που η τότε τηλεόραση έδειχνε συνεχώς.Με ακριβά μπικίνι μαγιό, μεγάλα καπέλα, γυαλιά της μοδός. Τα μέρη προορισμού, ήταν σίγουρα κάποια από τα αναγνωρίσιμα νησιά, που επισκέφτηκαν ξένοι και Έλληνες καλλιτέχνες.Το φαγητό είχε μια ποιοτική μορφή διαίτης, ψάρια και σαλάτα.Το κόστος, ακόμη πιο μεγάλο.Οι διακοπές των ονείρων μας τελείωναν , όταν τελείωναν τα χρήματα. Τα τελευταία χρόνια, με κορύφωση το φετινό καλοκαίρι, οι διακοπές έχουν άλλη μορφή.Τα εξοχικά γνωστών και φίλων σφίζουν από ζωή, τα φαγητά μαγειρεύονται στο σπίτι, οι έξοδοι, γίνονται περίπατοι.Η νέα τάση θέλει διακοπές τριημέρου, με όσο το δυνατον ελαχιστα έξοδα, εφόσον χρήματα απλά δεν υπάρχουν.Κάποιοι που δεν έχουν εξοχικά ή προσπαθούν να τα πουλήσουν ,διότι δεν μπορουν να το συντηρήσουν,βρήκαν καταφύγιο καλοκαιρινό στα χωριά.Το χωριό του παππού και της γιαγιάς, άρχισε να γεμίζει.Οι πλατείες και οι παιδικές χαρές αφίζουν φέτος από ζωή, και αυτό είναι ευχάριστο.Τα φαγητά γίνονται από τον κήπο του σπιτιού, και για ποτό πίνουμε το τσίπουρο που μας έκανε δώρο ο γείτονας.Μετά από αυτές τις διακοπές γυρίζουμε στις πόλεις μας, και στις εργασίες μας, και ώ, του θαύματος αισθανόμαστε πλήρεις! Η αίσθηση που μου μένει, είναι πως τα χρόνια έρχονται και παρέρχονται. Οι αξίες και οι επιλογές μας, δεν είναι πάντα δικές μας, αλλά μας αναγκάζουν οι καταστάσεις,να τις ακολουθούμε.Και του χρόνου κυρίες και κύριοι, πάλι διακοπές θα έχουμε.Μέχρι τότε,καλό φθινόπωρο!!!