"ΑΓΑΠΗ,ΑΠΟΔΟΧΗ,ΑΣΦΑΛΕΙΑ"

ΒΑΙΑ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΥ.

Τα μάτια τους όταν ξυπνάνε ψάχνουν στα μάτια των γονέων τους, όλον τον κόσμο.Αγγίζουν μέσα από αυτούς , όλη τη γη. Φιλάνε, αθώα και μεστά, στα μαγουλά τους, όλη τη γλυκιτητα των ανθρώπων.Είναι τα παιδιά, που με τη στάση τους, δείχνουν συνέχεια την ευγνωμοσύνη, που τα γέννησαν.

Ο ρόλος του γονέα δύσκολος και αόριστος.Δεν υπάρχουν συγκεκριμένοι κανόνες ,δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις, και πολλές φορές η καθημερινότητα τους ανατρέπει πολλές θεωρίες ανατροφής.Αναφέρω συχνά πως είναι ανάγκη δημιουργίας σχολές γονέών, με πλήρη ψυχολογική υποστήριξη.Και πραγματικά κάποιες προσπάθεις να στηθούν έχουν γίνει από πολλούς δήμους.Για μένα προσωπικά ο γονέας χρειάζεται να ακολουθήσει το τρίπτυχο αγάπη, αποδοχή, ασφάλεια, προκειμένου να κερδίσει τον αγώνα στην πορεία της ανατροφής των τέκνων του.

Η αγάπη, παρεξηγημένη και αιωρούμενη έννοια.Η έλλειψή της πολλά δεινά προσφέρει.Υπάρχει άραγε γονέας που να μην αγαπάει τα παιδιά τού ή οι περιπτώσεις μη αγάπης γονέων προς τα παιδιά είναι μεμονομένες περιπτώσεις; Η αγάπη δεν είναι αυτονόητη.Οι δυσκολίες που υπάρχουν γύρω από την αναγνώρισή της αποδεικνύουν, πως δεν έιναι κάτι απλό.Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δυσκολεύονται να εκφράσουν την αγάπη και αυτό χρήζει βοήθειας, υπάρχουν και οι άλλοι που δεν έλαβαν αγάπη, και δεν μπόρεσαν ποτέ να προσφέρουν αυτό το συναίσθημα ,γιάτι δεν ξέρουν τον τρόπο.Η αγάπη των γονέων προς τα παιδιά, είνα καλό να φαίνεται εμπράκτως.Οι κινήσεις του σώματος, οι εκφράσεις του προσώπου, το χαμόγελο, ο ρυθμός της αναπνοής είναι στοιχεία που μεταβιβάζουν την αγάπη και την έντασή της στα παιδιά.Τα στοιχεία αυτά χρειάζονται καλλιέργεια από τους γονείς και ιδιαίτερα αλήθεια.Τα παιδιά διακρίνουν τα αληθινά από τα ψεύτικα συναισθήματα και πληγώνονται πολύ από τα δεύτερα.Τα γλυκά λόγια, ο τόνος της φωνής, η νυχτερινή προσευχή και το χάδι, είναι εμπειρίες αγάπης εκατέρωθεν.Ο χρόνος, επίσης, που διατείθεται στα παιδιά αβίαστα και ουσιαστικά έιναι έκφραση αγάπης.Εαν δεν υπάρχει περιθώριο να δίνεται πολύς χρόνος στα παιδιά, δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει αγάπη, αρκεί να δίνεται με αλήθεια η αιτιολογία στα παιδιά, και όσος χρόνος υπάρχει για αυτά να έιναι ποιοτικό.

Η λέξη αποδοχή, έχει βαρύνουσα σημασία, για όλη την πορεία της ζωής του ανθρώπου.Σε όλα τα στάδια εξέλιξής μας, την αναζητάμε.Δεν δίνεται η βαρύνουσα αξία στην πλευρά αυτή του ανθρώπου, και αυτό φανερώνει πολλά ψυχολογικά προβλήματα.Το να αποδέχεται κάποιος στο ακέραιο την προσωπικότητα και την ύπαρξη του άλλου, και ιδιαίτερα του παιδιού από τους γονείς του,στην ηλικία που φτιάχνει το οικοδόμημα του Είναι του, του δείχνει πως μέσα του έχει αξεπέραστη δύναμη να προχωρήσει στην πορεία της ζωής.Έχει την επιβεβαίωση και την στήριξη του ό,τι μπορεί, και θα τα καταφέρει.Αναπτύσεται έτσι η εμπιστοσύνη στον εαυτό του.Το να αποδέχεται ο γονέας το παιδί του, όπως έχει, δεν σημαίνει πως δεν έχει ελλατώματα και αδυναμίες, ούτε πως θέλει να το παρουσιάζει άμεπτο, αλλά πως τον στηρίζει να χρησιμοποιήσει όλες τις δυνάμεις του, προκειμένου να ξεπεράσει όλα τα προβλήματα που θα έρχονται, έτσι ώστε να πορεύεται στη ζωή και να εξελίσσεται.Η ικανοποίηση του παιιδού, πως οι γονείς το αποδέχονται, έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία δυνατής προσωπικότητας.

Η βάση για να ζήσει ένα παιδί, είναι να παρέχονται σε αυτό οι βασικές ανάγκες του σταθερά.Ένδυση, τροφή, στέγη, προφύλαξη από τις καιρικές συνθήκες, προστασία της υγείας του, παρόχή εκπαίδευσης είναι αυτά που οι γονείς πρέπει να προσφέρουν στα παιδιά τους.Το ότι τα παραπάνω είναι δεδομένα για τα παιδιά είναι η ασφάλεια του να μεγαλώσει το παιδί φυσιολογικά.Ασφάλεια είναι πως υπάρχουν κηδεμόνες που έχουν την ευθύνη για το παιδί, και η αίσθηση αυτή είναι βαθειά και αναγκαία.Η ηλικία τους από την στιγμή που γεννιούνται και μέχρι να ενηλικιωθούν δεν τους επιτρέπει να έχουν την ευθύνη της ζωής τους και αυτό το ρόλο έχουν οι γονείς.Μα και μεγαλώνοντας, μέσα στην ώριμη ζωή, η ασφάλεια και μόνο του ό,τι υπάρχουν γονείς, που είναι εκεί για όλους μας είναι σημαντικό για την εσωτερική μας ηρεμία.

Σωστοί γονείς δεν μπορώ να κρίνω εαν υπάρχουν ή ποιοί είναι.Βλέπω γονείς, που τους χαίρομαι, και γονείς που τους δικαιολογώ.Βλέπω γονείς που τους λυπάμαι, που τους συμβολεύομαι, που τους μιμούμαι.Εαν υπάρχουν σωστοί γονείς, θεωρώ πως έιναι όσοι προσπαθούν, όσοι ψάχνουν λύσεις, όσοι είναι αληθινοί, όσοι κάθε βράδυ κάνουν αυτοκριτική, βάζουν στόχους, και ας μην του ακολουθούν την επόμενη μέρα.Σίγουρα η κριτική αυτή γίνεται μόνο από τα παιδιά του καθενός.