ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΠΟΣΟ ΒΛΑΒΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΦΘΟΡΙΟ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ; Το βλαβερό φθόριο...

ΤΟ ΦΘΟΡΙΟΥΧΟ ΝΑΤΡΙΟ ΣΤΙΣ ΟΔΟΝΤΟΠΑΣΤΕΣ 

Το Φθόριο (fluoride) το γνώριζαν οι γιαγιάδες μας για τη χρήση του σαν ποντικοφάρμακο.

Οι Ναζί γνωρίζοντας τις «ευεργετικές» του ιδιότητες το χρησιμοποιούσαν ως κατευναστικό στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Επετύγχαναν έτσι, νωθρότητα, απώλεια μνήμης, μειωμένη αντίληψη και σκέψη. Σας θυμίζουν κάτι αυτά τα συμπτώματα;

Το Φθόριο καταστρέφει μια ουσία που είναι υπεύθυνη για την ορθή λειτουργία του νευρικού συστήματος, την ακετυλοχολίνη. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την αδράνεια στη μεταβίβαση εντολών προς τον εγκέφαλο, την αποδυνάμωση της μνήμης ενώ η έλλειψη της ευθύνεται και για τη νόσο Alzheimer. Συν τοις άλλοις, ευθύνεται για μια σειρά καρκινογενέσεις ιδιαίτερα στα οστά καθώς και για οστεοπόρωση και αρθρίτιδα.

Από το 1990 το φθόριο έχει συγκαταλεγεί στις καρκινογόνες ουσίες από το Εθνικό Ινστιτούτο Καρκίνου των ΗΠΑ με ένδειξη καρκίνου των οστών και οστεοσαρκώματος. Η Διεθνής Ακαδημία Στοματικής Ιατρικής και Τοξικολογίας κατέταξε το φθόριο ως μη αποδεκτό οδοντικό φάρμακο, λόγω της υψηλής τοξικότητάς του.

 Έρευνες έδειξαν ότι αν ένα παιδί καταναλώσει 50ml οδοντόκρεμας που περιέχει φθόριο μπορεί να πεθάνει. Θα αναρωτηθείτε γιατί ένα τέτοιο δηλητήριο να κυκλοφορεί σε τέτοιο εύρος και μάλιστα να εμπεριέχετε σε προϊόντα που απευθύνονται σε παιδιά ή ακόμα και βρέφη!

Η ιστορία ξεκίνησε το 1945 όταν ένα πείραμα στην Αμερική έδειξε ότι η πρόσληψη φθορίου μπορεί να προστατεύσει από την Τερηδόνα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την εκτεταμένη φθορίωση του πόσιμου νερού σε πολλές Αμερικανικές μεγαλουπόλεις.

Το πείραμα αυτό παρ’ ότι έχει καταρριφθεί από νεώτερες (και ποιό εμπεριστατωμένες) μελέτες, συνεχίζει να αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο αυτής της πρακτικής ακόμα και στον 21ο αιώνα. Με προφανή σπουδή, Δυτικές κυβερνήσεις ακόμα και σήμερα προσπαθούν να επιβάλλουν φθορίωση νερού σε μεγαλουπόλεις παρ’ όλη την αντίδραση των τοπικών κοινωνιών.

Η περιβόητη έρευνα είχε ενισχυθεί από βιομηχανίες χημικών με σκοπό να μπορέσουν να ξεφορτωθούν τα τοξικά τους απόβλητα αμειβόμενες! Γι’ αυτό, το φθόριο που χρησιμοποιήθηκε και εξακολουθεί να χρησιμοποιείται δεν είναι κάποιο επεξεργασμένο ή εξευγενισμένο προϊόν αλλά κοινό, τοξικό απόβλητο.

Ιδιαίτερα για την υγεία των είναι επιβλαβές καθώς καταστρέφει τους ιστούς τόσο των αναπτυσσόμενων δοντιών όσο και των οστών. Το πονηρό σημείο βεβαίως είναι η αρχική διαπίστωση ότι το φθόριο έχει άμεση σχέση με την ικανότητα μνήμης και σκέψης...

Επιδράσεις του φθορίου στον άνθρωπο:

1) Δηλητηρίαση από φθόριο.

Το 1/10 της ουγγιάς είναι ικανό να σκοτώσει άνθρωπο 50 κιλών.

2) Οδοντική φθοριοχρωμάτωση

Η ποσότητα του φθορίου που μπορεί να προκαλέσει μόνιμα στίγματα στα δόντια είναι σχεδόν η ίδια με την ποσότητα που οι οδοντίατροι προτείνουν για την πρόληψη της τερηδόνας και των σφραγισμάτων.

3) Σκελετική φθορίωση. 

 Η πλειοψηφία των άρθρων που δημοσιεύθηκαν τελευταία σε επιστημονικά περιοδικά δείχνουν πως η χορήγηση φθορίου οδηγεί σε μεγαλύτερη συχνότητα καταγμάτων. Κάνει τα οστά πιο σκληρά και λιγότερο ελαστικά, ενώ παράλληλα επιταχύνει τη φυσιολογική διαδικασία της οστεοπόρωσης.

4) Φθόριο και θυρεοειδής αδένας.

Η γενική τοποθέτηση είναι πως το φθόριο αναστέλλει σημαντικά τη λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα. Αν δούμε τις τιμές που όρισε το Institute of **** των ΗΠΑ το 1997 ως αποδεκτή ημερήσια ποσότητα για το φθόριο θα διαπιστώσουμε πως η δόση φθορίου που προτείνεται για την πρόληψη της τερηδόνας είναι μέσα στα όρια της δόσης που το φθόριο χορηγούνταν ως φάρμακο σε όσους είχαν υπερθυρεοειδισμό.

Οι συνέπειες της χορήγησης αυτής της ποσότητας είναι να αναστείλουν τη λειτουργία του θυρεοειδούς με αποτέλεσμα την εμφάνιση υποθυρεοειδισμού, τα συμπτώματα του οποίου είναι κατάθλιψη, χρόνια κόπωση, αδυναμία, αύξηση του βάρους, άτυποι πόνοι στις αρθρώσεις και τα οστά, αύξηση των επιπέδων της χοληστερίνης, διάφορα καρδιακά προβλήματα.

Τι να φταίει άραγε για το ότι ο υποθυρεοειδισμός τείνει να λάβει διαστάσεις επιδημίας στις κοινωνίες δυτικού τύπου; Λέτε να έχει καμία σχέση η αυξημένη έκθεση στο φθόριο και τα φθοριούχα;

5) Η δράση του φθορίου στο Ανοσολογικό σύστημα.

 Το φθόριο επιδρά στο ανοσολογικό σύστημα με διάφορους τρόπους με αποτέλεσμα την ελάττωση της λειτουργικότητάς του. Η συνέπεια αυτής της δράσης είναι η μεγαλύτερη ευπάθεια του οργανισμού σε μικρόβια και ιούς και η εκδήλωση διαφόρων αυτοάνοσων παθήσεων. Αυτή η διαταραχή του ανοσολογικού συστήματος έχει προταθεί ως ένας από τους τρόπους με τους οποίους η χρόνια έκθεση σε φθόριο επάγει την καρκινογένεση.

 6) Φθόριο και πρόωρη γήρανση.

Ένας από τους μηχανισμούς της δράσης του φθορίου ως πρωτοπλασματικού δηλητηρίου είναι η αύξηση του οξειδωτικού stress μέσα στα κύτταρα.

7) Φθόριο και καρκίνος.

Η χρόνια έκθεση και συσσώρευση φθορίου στον οργανισμό έχει συσχετιστεί με τη μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνισης διαφόρων μορφών καρκίνου. Η φθορίωση του νερού στις ΗΠΑ ευθύνεται για 10.000 περίπου επιπλέον θανάτους από καρκίνο κάθε χρόνο. Η σχετική έρευνα διεξήχθη το 1980 αλλά τα αποτελέσματά της δεν δόθηκαν στο κοινό παρά μόνο το 1990. Η χρόνια έκθεση σε φθόριο έχει ως αποτέλεσμα τόσο την αύξηση της συχνότητας των επιθηλιακών καρκίνων εν γένει, όσο και την εμφάνιση μιας σπάνιας μορφής καρκίνου των οστών. Στο Journal of carcinogenesis σημειώνεται πως “το φθόριο δεν έχει μόνο την ιδιότητα να εξαλλάσσει τα φυσιολογικά κύτταρα σε καρκινικά, αλλά και την ιδιότητα να αυξάνει τις ικανότητες καρκινογένεσης άλλων χημικών ουσιών”.

8) Φθόριο και γονιμότητα.

Τα αποτελέσματα της έρευνας του S.C. Freni για την έκδοση του Public Health Service Review το 1991 για την τοξικότητα του φθορίου, έδειξαν ότι η έκθεση σε φθόριο προκαλούσε ελάττωση της ικανότητας αναπαραγωγής και γενετικές βλάβες που μεταδίδονταν από γενιά σε γενιά.

 9) Φθόριο και εγκέφαλος.

Το φθόριο αναστέλλει τη δράση του ενζύμου ακετυλοχολινεστεράση που συμμετέχει στη μετάδοση του νευρικού συστήματος. Η χρόνια έκθεση στο φθόριο ενδέχεται να σχετίζεται με εγκεφαλικές δυσλειτουργίες που αφορούν κυρίως στη συγκέντρωση της προσοχής και στη μνήμη. Η αυξημένη πρόσληψη φθορίου έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση του δείκτη νοημοσύνης.

Η επίδραση της υψηλής συγκέντρωσης φθορίου στον εγκέφαλο ενδέχεται να ξεκινάει ακόμα και από το στάδιο του εμβρύου ή του νεογέννητου, όταν η ανάπτυξη του εγκεφάλου είναι περισσότερο έντονη.

Το φθόριο προκαλεί μία γενικευμένη διαταραχή της συμπεριφοράς με έναν τρόπο που θα μπορούσε να περιγραφεί, κατ' αντιστοιχία , στους ανθρώπους ως κινητικές διαταραχές, μείωση του IQ και μαθησιακές δυσκολίες.

ypogeia-drasi