Εκθεση Κομισιόν: Προπαγανδιστική φούσκα η «ανάπτυξη»

«Η Ελλάδα ανακτά γρήγορα την ανταγωνιστικότητα κόστους μετά από σημαντικές απώλειες την προηγούμενη δεκαετία...



 Στα χρόνια πριν από την κρίση, μία σπειροειδής αύξηση των εγχώριων μισθών και τιμών ανέβασε το ελληνικό ονομαστικό μοναδιαίο κόστος εργασίας. Στην περίοδο μεταξύ του 1995 και του 2010, το ελληνικό μοναδιαίο κόστος εργασίας και ο εναρμονισμένος δείκτης τιμών καταναλωτή αυξήθηκαν κατά 21.1% και 17% αντίστοιχα, σχετικά με τους εταίρους της ζώνης του Ευρώ. Για να προάγει μία δυνατότερη ελληνική εξαγωγική βάση που θα μπορεί να ανταγωνίζεται τις διεθνείς αγορές, για να μειώσει την εξάρτηση από τις εισαγωγές και να περιορίσει το ελληνικό έλλειμμα των τρεχουσών συναλλαγών, η αντιστροφή αυτών των προηγούμενων μισθολογικών και τιμαριθμικών υπερβολών, έχει γίνει ζωτικός στόχος του σταθεροποιητικού προγράμματος για την Ελλάδα. Μέχρι το 2014 η Ελλάδα θα έχει ανακτήσει την ανταγωνιστικότητα που βρίσκονταν το 1995, σχετικά με τη ζώνη του Ευρώ. Υποστηριζόμενη από ευρείς δομικές μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, όπως η ευρύτερη χρήση των αποκεντρωμένων μισθολογικών διαπραγματεύσεων, οι μειώσεις στον ελάχιστο μισθό και η μείωση των στα άλλα μη μισθολογικά κόστη, η αμοιβή ανά υπάλληλο έπεσε κατά ένα επιπλέον -4.2% το 2012 και αναμένεται να μειωθεί κατά ένα -7% το 2013 και -1.5% το 2014. Αυτές οι μειώσεις δεν έχουν ακόμα πλήρως αντανακλαστεί στις τιμές όπως μετρούνται από τον εναρμονισμένο δείκτη τιμών καταναλωτή ή τον αποπληθωριστή του ΑΕΠ, αν και στην Ελλάδα προβλέπεται αποπληθωρισμός το 2013 και το 2014. Μεταξύ του 2012 και του 2014, ο πραγματικός βαθμός μεταβολής του εναρμονισμένου δείκτη τιμών καταναλωτή προβλέπεται ότι θα μειωθεί κατά 5.9%».Το απόσπασμα προέρχεται από την έκθεση της Κομισιόν με τίτλο «Το δεύτερο οικονομικό ρυθμιστικό πρόγραμμα για την Ελλάδα – δεύτερη αναθεώρηση – Περιστασιακά έγγραφα Νο.148» (The Second Economic Adjustment Programme for Greece, Second Review – Occasional Papers 148, May 2013). Τι μας λέει η Κομισιόν;  Οτι οι εργαζόμενοι έβγαζαν πολλά τα χρόνια πριν από την κρίση (θυμόσαστε, την περίοδο της «πραγματικής σύγκλησης»), με αποτέλεσμα να αυξηθούν οι τιμές και να γίνει η Ελλάδα λιγότερο ανταγωνιστική. Επαναλαμβάνει, δηλαδή, το γνωστό παραμύθι που θέλει τις τιμές να καθορίζονται από τους μισθούς, αφήνοντας στο απυρόβλητο τα κέρδη των καπιταλιστών. Γιατί η αύξηση των μισθών δεν οδηγεί υποχρεωτικά στην αύξηση των τιμών.

Από τη στιγμή που μισθοί και κέρδη μοιάζουν με συγκοινωνούντα δοχεία (όσο αυξάνεται το ένα μειώνεται το άλλο), οι τιμές θα μπορούσαν να μείνουν ίδιες ή ακόμα και να μειωθούν, αν μειώνονταν ανάλογα τα κέρδη των καπιταλιστών. Κανείς όμως δεν κατηγορεί τους καπιταλιστές για την αύξηση των τιμών, όταν δεν μειώνουν τα κέρδη τους. Μόνο τους εργάτες κατηγορούν.

Ομως, εκτός από το παραμύθι, υπάρχει και ο δράκος. Κι αυτός ακούει στο όνομα επιπλέον μείωση των μισθών. Τι προβλέπει η Κομισιόν; Οτι οι μισθοί θα πέσουν ακόμη περισσότερο το 2013 (κατά 7%, αντί του 4.2% που υπολόγισαν για το 2012), ενώ η μείωση θα συνεχιστεί και το 2014. Επαναλαμβάνουμε αυτό που έχουμε πει πολλές φορές από τις στήλες της «Κόντρας»: Δεν μας ενδιαφέρουν τα ποσοστά μείωσης που αναφέρουν οι κομισάριοι (αυτά ο καθένας, κοιτώντας την τσέπη του, ξέρει ότι είναι υποεκτιμημένα). Μας ενδιαφέρουν όμως οι τάσεις. Ποιο είναι το αποτέλεσμα μέχρι σήμερα; «Με χαμηλότερα εργατικά κόστη, τα ελληνικά προϊόντα αναμένεται να ανταγωνιστούν πιο αποτελεσματικά τόσο στην εγχώρια όσο και στην διεθνή αγορά και οι επενδύσεις στην Ελλάδα θα γίνουν μία αυξανόμενη ελκυστική επιλογή», λέει η έκθεση.

Γίνετε Κινέζοι, Μπαγκλαντεσιανοί, Ινδοί, για να έρθουμε να επενδύσουμε λένε οι ευρωπαίοι «εταίροι». Ταυτόχρονα, όμως, υπογραμμίζουν: «Ωστόσο, παρά αυτή την πρόοδο, η Ελλάδα έχει ακόμα χώρο για να δυναμώσει τον εξαγωγικό της τομέα». Διότι «από το 2000 μέχρι το 2012, οι εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών αυξήθηκαν κατά 8.8% του ΑΕΠ στην Ε.Ε. και μόλις 2.1% στην Ελλάδα. Επομένως η Ελλάδα ήταν η χώρα της Ε.Ε με το μικρότερο ποσοστό εξαγωγών ως προς το ΑΕΠ το 2012, όπως ήταν και το 2000. Οι εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών των μόλις 52 δισ. Ευρώ το 2012 ήταν περίπου 10 δισ. Ευρώ λιγότερες από τις εισαγωγές, αφήνοντας την Ελλάδα με ένα σημαντικό εμπορικό έλλειμμα. Ενώ η Ελλάδα τα πήγε καλά με τις εξαγωγές καυσίμων,* η απόδοση των υπόλοιπων εξαγωγών αγαθών είναι αδύναμη. Για παράδειγμα, οι εξαγωγές έπεσαν από το 4.7% του ΑΕΠ το 2000 στο 3.8% του ΑΕΠ το 2012, το χαμηλότερο επίπεδο μέσα στις χώρες της Ε.Ε. μετά από την Κύπρο. Οι υπηρεσίες συμβάλουν στην αδύναμη απόδοση των εξαγωγών. Οι εξαγωγές υπηρεσιών μειώθηκαν από το 14.4% του ΑΕΠ στο 12.7% του ΑΕΠ της Ελλάδας από το 2000 μέχρι το 2012, ενώ αυξήθηκαν από το 8.1% του ΑΕΠ στο 10.9% του ΑΕΠ στην Ε.Ε. Σαν αποτέλεσμα, η Ελλάδα έπεσε από την 11η στην 16ηθέση με όρους ποσοστού εξαγωγών υπηρεσιών προς ΑΕΠ μέσα στην Ε.Ε.».

Τι σημαίνουν όλ’ αυτά; Οτι ο ελληνικός καπιταλισμός τραβά την κατηφόρα και οι όποιες προσδοκίες αύξησης των εξαγωγών παρέμειναν παραμύθια της Χαλιμάς. Η περιβόητη «ανταγωνιστικότητα» των ελληνικών προϊόντων παραμένει μόνο στα όνειρα κάποιων αφελών ή στα χείλη πολιτικών απατεώνων. Την ίδια στιγμή, ολοένα και περισσότεροι αδυνατούν να ξεπληρώσουν τα δάνειά τους. Τα δάνεια που είτε έχουν καταπέσει είτε βρίσκονται στα πρόθυρα να καταπέσουν έφτασαν το 24.2% του συνόλου των δανείων στο τέλος του 2012, από 16.5% που ήταν το 2011. Πάνω από τα μισά από αυτά τα δάνεια (το 57.3% για την ακρίβεια) τα οφείλουν επιχειρήσεις. Ποια «ανάπτυξη», λοιπόν, μπορεί να περιμένει ο εργαζόμενος;

troktiko